Όπλο το πάθος μας

🔫κεφ 7🔫

P.o.v  Άλεξ

Μπορεί να έχουν περάσει δύο μέρες από τοτε που η Λυδία με έδιωξε από το νοσοκομείο αλλά ακόμα ο θυμός μου δεν έχει φύγει εντελώς.

Την διωχνω για λίγο από την σκέψη μου συζητώντας και καπνίζοντας με τα παιδιά.

Λίγη ώρα μετά όμως σαν να διαισθανθηκα την παρουσία της, γυριζω το βλέμμα μου στην είσοδο και όντως ήταν εκεί.

P.o.v Λυδίας

Από τη μέρα που εφυγα από το νοσοκομειο δεν βγήκα καθολου απο το σπιτι. Έτσι σήμερα το πρωί όταν με φώναξε η μαμά να ετοιμαστώ για το σχολείο ενθουσιάστηκα!
Έτσι έτρεξα να ντυθώ  ⤵⤵

Ήρθαν όπως πάντα τα παιδιά να με πάρουν και ξεκινήσαμε μαζί για το σχολείο.

Ο: Πως αισθάνεσαι λουκουμακι;
Λ: Καλύτερα πολύ καλύτερα και τώρα με το σχολείο θα ξεχαστώ κιόλας.
Σ: Μας έλειψες φιλενάδα! Χαιρόμαστε που σε έχουμε πάλι κοντά μας.
Λ: Και εγώ χαίρομαι που είμαι πάλι μαζί σας.... Μου λείψατε ζουζουνια μου!
Ο: Εντάξει αφήστε τα μέλια τωρα φτάνουμε. Μη μας ακούσει και κάνεις και γίνουμε ρεζίλι.

Και χωρίς να συνεχίσουμε την κουβέντα μας περάσαμε την καγκελόπορτα του σχολείου και κατευθείαν το βλέμμα μου έπεσε στο παγκάκι που κάθονται συνήθως αυτός και οι φίλοι του.

Όντως ήταν εκεί και ήδη με κοιτούσε.

Γύρισα όμως γρήγορα το βλέμμα μου προς τα παιδιά αφού ημουν ακόμα θυμωμενη μαζί του και παρατήρησα ότι ο Ορέστης είχε καρφωθεί σε μια κοπέλα.

Λ: Ιντα κοιτάς Ορέστη μου;
Εκείνος αμέσως στρέφει το πρόσωπο του προς εμάς.
Σ: Έχεις χάσει επεισόδια και εχθές όλη μέρα αυτή κοίταζε, έχει φάει γέρο κόλλημα ο κολλητουλης μας.
Λ: Ώστε ετσα.... Όλα τα καλά όταν λείπω εγώ γίνονται.
Ο: Σταματήστε να με κουτσομπολευτε και πάμε στη γραμμή γιατί χτύπησε το κουδούνι.
Λ: Πάντως Ορεστακο να ξες και εκείνη σε κοιτούσε!

Δεν μου απάντησε αλλά είδα το χαμόγελο του να ανθίζει.

Μετά την προσευχή μπήκαμε στη τάξη  και γνωρίζοντας ότι έχουμε αρχαία ήμουν έτοιμη να κοιμηθώ πριν και αρχίσει το μάθημα.

Μετά από αυτά τα βασανιστηκα 45 λεπτά ακούστηκε επιτέλους το κουδούνι. Βγαίνοντας πηγαίναμε προς το παγκάκι μας όταν ένα ζευγάρι, που φιλιωταν, μου τράβηξε την προσοχή.

Με το που κατάλαβα ποιοι ήταν κοκαλωσα. Δεν μπορεί να είναι αυτοί οι δύο σκέφτηκα. Ήταν ο Άλεξ και το κόλλημα του Ορέστη.

Όταν μετα απο κάποια λεπτά σταμάτησαν το φιλί είπα στον Ορέστη που τους είχε δει και ήταν σε κατάσταση σοκ.
Λ: Ορέστη σκέφτεσαι αυτό που σκέφτομαι;
Ο: Εννοείται λουκουμακι αλλα δεν θέλω να με ερωτευτείς στα ξαφνικά.
Λ: Αχ Ορέστη ας το κάνουμε να τελειώνουμε.

Και με αυτό με έπιασε και με φίλησε.

Τα χείλη του μπορεί να ήταν απαλά αλλα δεν ήταν τα χείλη που είχα συνηθίσει πλέον να φιλάω. Μετά από καποια δευτερόλεπτα το φιλί σταματάει και γυριζω το κεφάλι μου διακριτικά προς μέρος του και τον βλέπω να μας κοιτάζει με νευριασμενο υφος και πραγματικά σκέφτομαι που πήγα και έμπλεξα.

🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄
Hey unicorns

Ελπίζω να σας αρέσει το κεφάλαιο.
Μπορεί να άργησα λίγο αλλά πιστεύω πως το κεφάλαιο κάτι κάνει.
Τι λέτε να γίνει?
Τι θα κάνει ο Άλεξ, πολλά νεύρα βλέπω.

Σποιλερ : νεύρα, πολλα νεύρα

Μην ξεχνάτε, ⤵️