Αλέξανδρος και Λυδία
Ένας έρωτας που προσπαθεί να ανθίσει ανάμεσα σε τόσο μίσος. Αν και μια χρόνια βεντέτα χωρίζει τις 2 οικογένειες, αυτό δεν θα γίνει εμπόδιο για τους 2 νέους να ανακαλύψουν το πάθος τους .
Εκείνη μια πολλα υποσχόμενη μαθήτρια , π...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Άλεξ p.o.v(point of view)
Για πρώτη φορά ξύπνησα με όρεξη για να πάω σχολείο. Επιτέλους έρχεται καινούργιο αίμα. Είχα βαρεθεί όλο τα ίδια και τα ίδια.
🔫🔫🔫 Καθόμαστε με τα παιδια στο συνηθισμένο μας παγκάκι και εκεί που μιλούσαμε το βλέμμα μου πέφτει στην καγκελόπορτα του σχολείου όπου εκεί βρίσκεται μια καστανοξανθη οπτασία.
Προβλέπεται ωραία χρονιά !!!
Λυδίας p.o.v
Μόλις πέρασαμε την πόρτα αισθάνομαι όλα τα βλέμματα πάνω μας . Ο: Όπα Λυδιακι ακόμα δεν ήρθαμε και έχεις ήδη κατακτησεις Λ: Τι λες παιδί μου ,τι κατακτήσεις? Σ: Εκείνο τον μελαχρινό δεν το βλέπεις που σε έχει φάει με τα μάτια του ? Ο: Καλά και εσυ δεν πας πίσω δες πως πώς σε κοίταει εκείνος ο πρασινομπλεματης Λ: κουζουλαθηκες Ορέστη μου μόνο τα αντρικά βλέμματα βλέπεις, δες με τι μίσος μας κοιτάζουν κάτι φαΤΣΟΎΛΕΣ. Ο: Έλα μωρέ Ποιος τις χεζει αυτές Σ: Πάντως ,δεν μπορεις να πεις Λυδία, έχει πολύ ώραια αγόρια βγήκε και κάτι καλό από αυτήν την ιστορία . Λ: Ναι να έχεις το κάθε λιγουρι να σε κοιτάζει πολύ ώραια . Ο: Αντε τώρα κουνήστε τους μεγάλους σας κωλους να πάμε να βρούμε την τάξη μας.
🔫🔫🔫
Ουφ! Πέρασε και αυτό το μαρτύριο. Μπήκαμε στις τάξεις, πήραμε βιβλία και τώρα είναι η ώρα να φύγουμε. Πλησιάζω τα παιδιά που μιλάνε και τους χαιρετάω γιατί εδώ θα χωρίσουν οι δρόμοι μας αφού αυτοί θα πάνε για καφέ ενώ εγώ όχι.
Σ: Κοριτσάκι μου σίγουρα δεν θέλεις να έρθεις μαζί μας ή τουλάχιστον να σε πάμε μέχρι το σπίτι σου να μην περπατάς μονη; Λ: Όχι δεν χρειάζεται μια χαρά θα είμαι. Ο: Καλά τότε αγάπη μου τα λέμε αύριο. Αλλά για σιγουριά πάρε μας όταν φτάσεις. Λ: Καλά άντε πηγαινετε θα αργήσετε. Μιλάμε αν είναι. Ο,Σ: Οκ φιλάκια.
Καθώς απομακρυνομαι λίγο νιώθω ότι δεν θα μπορώ για πολύ ακόμα να αντέχω το βάρος των βιβλίων. Περπατάω ακόμα πέντε μέτρα και αναγκαστικά τα αφήνω κάτω γιατί τα χέρια μου με πεθαίνουν.
Εκείνη ακριβώς την στιγμή ένα αυτοκίνητο σταματάει δίπλα μου και το φιμε τζαμί του συνοδηγού κατεβαίνει σιγά σιγά.
Γυρίζω το κεφάλι μου και αντικρίζω το μόνο άτομο που δεν περίμενα να δω με τίποτα!
Ήταν.....
🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄 Hey unicorns
Πως είστε σήμερα; Ποιον λέτε να είδε η Λυδία? Τα λέμε πάλι σύντομα.... Μην ξεχνάτε ⤵️
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
