Κεφ 31

186 15 6
                                    

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.






Ξημέρωσε Παρασκευή. Έχει ώρα που ξύπνησα, αλλά δεν θέλω να σηκωθώ απο το κρεβάτι. Σκέφτομαι και ξανά σκέφτομαι το σχέδιο. Όσο πιο πολύ το σκέφτομαι όμως τόσο πιο πολύ διστάζω. Λέω και ξανά λέω στον εαυτό μου πως αυτό πρέπει να γίνει, αλλά κάθε φορά ξεπηδα στο μυαλό μου ο Αλέξανδρος.

Το γλέντι αρχίζει στις 7:30 και εμείς πρέπει να είμαστε έτοιμοι από πιο νωρίς. Ο Γιώργης μου έστειλε μήνυμα ότι έχει αυτό που θέλω και ότι θα περάσει να μου το δώσει.

Όλο το πρωινό περνάει με εμένα να φτιάχνω το σπίτι μου και να τακτοποιώ τα τελευταία πράγματά μου. Κάποια στιγμή πέρασε και ο Γιώργης και με πολύ δισταγμό μου έδωσε το όπλο που του ζήτησα. Δεν ξέρω ούτε και εγώ αν είναι η σωστή απόφαση να κουβαλάω μαζι μου όπλο, γιατί ξέρετε τι λένε, όταν το έχεις πάνω σου μπαίνεις σε πειρασμό να το χρησιμοποιήσεις. Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει, για να με φέρει σε σημείο να το χρησιμοποιήσω, αλλά θέλω να νιώθω προστατευμένη. 

Η ώρα πια είναι 7 και πρέπει να ετοιμαστώ, γιατι σύντομα θα ξεκινήσουμε. Το ξέρω ότι θα ακουστεί ανόητο, αλλά τι βάζουν σε αυτές τις περιπτώσεις;

Τελικά αφού φοράω ένα μαύρο τζιν σορτάκι και ένα τοπάκι, φεύγω από το σπίτι και ξεκινάω για την πλατεία, στην οποία είχα δώσει ραντεβού με τον Γιώργη. Εντομεταξύ ο Ανδρέας δεν έχει σταματήσει να μου στέλνει μηνύματα από τότε που βρεθήκαμε. Δεν είναι οτι τον αποφεύγω, αλλά είχα άλλα ζητήματα στο μυαλό μου. Μόλις τελειώσει αυτή η ιστορία, λογικά θα του στείλω να βγούμε.

Φτάνοντας στην πλατεία, βλέπω τον Γιώργη να με περιμένει.

Γ: είσαι σίγουρη για αυτό που θα κάνουμε;

Είναι το πρώτο πράγμα που μου λέει μόλις φτάνω κοντά του. Ωραία υποδοχή!

Λ: αχ βρε Γιώργη πραγματικά έχω κουραστεί να με ρωτάς ξανά και ξανά το ίδιο πραγμα. Η απάντηση παραμένει ίδια.

Όπλο το πάθος μαςWhere stories live. Discover now