Όπλο το πάθος μας

🔫Κεφ 13🔫

7 years later ...

Λυδίας p.o.v

Δεν το πιστεύω ότι θα γυρίσω πίσω. Μετά από τόσα χρόνια μάλλον θα έχω ξεχαστεί. Η αλήθεια είναι ότι αν δεν ήταν τα γενέθλια του Ορέστη μπορεί και να μην ερχόμουν ποτέ ξανά πίσω γιατί και οι γονείς μου και οι φίλοι μου ερχόντουσαν στην Θεσσαλονίκη όποτε δεν είχα τέτοια θέματα. Τουλάχιστον σε όσους ήμουν σημαντική κράτησαν επικοινωνία.

🔫🔫🔫
Και να με στο λιμάνι βγαίνοντας από το καράβι και το πρώτο πράγμα που βλέπω είναι ο Άρης... Μπορώ να πω ότι οι σχέσεις μας αντί να σπάσουν λίγο έσφιξαν ακόμα πιο πολύ και ήταν από τους λίγους που μου στάθηκαν όταν όλος μου ο κόσμος διαλύθηκε.

Και για να σας λύσω την απορία που σίγουρα θα έχετε με τον Άλεξ έχουμε να μιλήσουμε από τότε που έφυγα. Ας πούμε πως έγιναν πολλά πράγματα στο μεταξύ. Τέλος πάντων ας τα αφήσω αυτά δεν θέλω να τα θυμάμαι μην στήσω και τον Άρη και μου την μπυμπουνιξει .

Αρ: Που είσαι ρε μικρή μου. Επιτέλους και από κοντά, μου είπε και ένιωσα τα δάκρυα να κυλούν .

Λ: Άρη μου δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μου έλειψες έχω να σε δω από τότε που ήρθες τελευταία φορά στο Λονδίνο(έκανα μεταπτυχιακό εκει) .
Αρ: Τι να κάνω ρε μικρή έπρεπε να βοηθήσω τον μπαμπά στα αμπέλια και τώρα τέλος η συζήτηση πάμε να πάρουμε τα πράγματα σου και να πάμε σπίτι , μου είπε και ξεκίνησαμε για το σπίτι. Περνώντας όμως από τα καφέ που βρίσκονταν στο λιμάνι ξαφνικά η καρδιά μου έχασε ένα χτύπο ,τι ενα δηλαδή 1000, νομίζω πως Όλοι καταλάβαμε ποιοι ήταν στο καφέ.

Έμεινα να τον κοιτάω και είναι ακόμα τόσο αναθεματισμένα τέλειος που απλά κόλλησα. Το καλό νέο είναι πως πριν μερικά δευτερόλεπτα δεν με είχε δει το κακό όμως είναι ότι μολις με είδε και απ ότι φαίνεται έρχεται προς το μέρος μου όμως εκείνη την στιγμή κάτι βλέπει και σταματάει απότομα. Έτσι κι εγώ γυρνάω να δω ποιος είναι πίσω μου και βλέπω τον....

🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄
Hey unicorns,

Ελπίζω να σας αρέσει το κεφάλαιο αν και είναι μικρό να περιμένετε καινούργιο σύντομα..

Σποιλ: συναντήσεις κορυφής 😈😈

Μην ξεχνάτε ⤵️