Όπλο το πάθος μας

🔫κεφ 6🔫

Και ήταν...
Ο Άλεξ!

Λ: Ιντα κάνεις επαε; Δεν είπαμε ότι θα εφευγες;
Α: Δεν μπόρεσα να σε αφήσω μωρό μου γι αυτό περίμενα να φύγουν οι δικοί σου και να ξανά ανέβω.
Λ: Κουζουλαθηκες μωρε;
Α: Ναι από τότε που σε είδα όταν πρώτο άνοιξες την πόρτα στο σχολείο!

Και κάπου εκεί ελιωσα. Δεν ήξερα αν τα εννοούσε όλα αυτα, μπορεί να τα έλεγε σε όλα τα κορίτσια που ήθελε να ρίξει, αλλά και πάλι ελιωσα.

Α: Δεν έχεις να πεις τίποτα;
Ρώτησε αφού ειδε πως δεν απαντάω.

Λ: Σαν τι θα ήθελες να ακουσεις;
Α: Δεν θα ήθελα να ακούσω αλλα να νοιώσω. Και επειδή εγώ ξέρω να νοιωθω, χωραω και εγω δίπλα σου;

Μου λέω και ασυναίσθητα μετακινούμε. Χωρίς καθόλου ενδοιασμούς ξάπλωσε κοντά μου και με έβαλε στην μεγάλη και ζεστή αγκαλιά του. Κουρνιασα πάνω του σαν να ανήκα από πάντα εκει.

Α: Δεν είναι καλύτερα ετσα;

Με ρωτάει και το μόνο που κάνω είναι να σηκώσω το κεφάλι μου και να πάρω την πρωτοβουλία, για πρώτη φορά, και να τον φιλήσω.

Εγώ το προοριζα για ένα πεταχτο φιλί αλλά αυτός κατευθείαν το μετέτρεψε σε κάτι περισσότερο.

Ξεπνοοι μετα απο λίγο απομακρύνθηκαμε για να πάρουμε ανάσα.

Α: Είσαι πολύ ευρηματική στις απαντήσεις σου.
Λ: Δεν σου άρεσε;
Α: Ήταν από τις καλύτερες απαντήσεις που έχω πάρει ποτέ!

Για κανένα 5λεπτο δεν μιλούσε κάνεις και απολαμβάναμε την ηρεμία που υπήρχε. Μια ηρεμία που ήρθε να σπάσει ο ήχος κλήσης του κινητού του. Τραβιέται λίγο για να το βγάλει από την τσέπη του. Και αναρωτιέμαι ποιος είναι τέτοια ώρα.

Όπως όμως έβγαλε το κινητό του βλέπω το όνομα που αναγράφεται και κατευθείαν πιάνω το νόημα του μεταμεσονυχτιου τηλεφωνήματος.

Νευριασμενη τον σπροχνω από το κρεβάτι αλλα μάλλον έβαλα περισσότερη δύναμη από όσο έπρεπε γιατί έπεσε κάτω. Όμως δεν τον λυπήθηκα καθόλου.

Α: Αουτσ! Ιντα έπαθες μωρέ έτσι ξαφνικά;
Λ: Γιατί δεν ρωτας την Άννα καλυτερα;

Μόλις το είπα αυτό άστραψε ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο του, του οποίου την προέλευση δεν μπορώ να καταλάβω.

Λ: Γιατί χαμογελάς;
Α: Ιντα έγινε μωρό μου ζηλεύεις;
Λ: Ποιος; Εγω; Και ειδικά αυτήν;
Α: Γιατί όχι; Τι έχεις εσύ που δεν έχει αυτη;
Λ: Αξιοπρέπεια. Τιμή. Ρούχα. Γούστο. Και πάνω απ' όλα ομορφιά! Και τώρα καλό θα ήταν να φύγεις για να μην περιμένει και η πουτ, σόρρυ, Άννα σου!

Του απάντησα ειρωνικά και γύρισα από την άλλη μη θελοντας πλέον να τον βλέπω.

Αλλα δε φάνηκε να τον νοιάζει και πολύ αφού δευτερόλεπτα μετά έφυγε χτυπώντας δυνατά την πόρτα.

🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄
Hey unicorns

Χρόνια και ζαμανια βρε.
Θέλω να ζητήσω ένα μεγάλο συγγνώμη για τις τρεις εβδομάδες χωρίς κεφάλαιο, αλλά υπήρξαν τεχνικά θέματα.

Τι λέτε να γίνει στην συνέχεια?
Θα τα ξαναβρούν ή θα τελειώσουν μια για πάντα?

Σποϊλερ:  p.o.v Άλεξ 😈

Μην ξεχνάτε ⤵️