~~~ÖMER'DEN~~~
Selim elinde ki kağıdı buruşturdu.
Yatağa oturup elinde ki tişörte baktı.
Ellerimi sinirle saçlarımdan geçirdim. Orospu çocukları. Kardeşimi yaralamışlar üstelik.
"Bir şey olmuş. Meleğime bir şey yapmış o şerefsizler. Canını yakmışlar."
Dişlerinin arasından konuşup ayağa kalktı.
"Bulmamız lazım. Hangi deliğe girdiyse bulup çıkarmamız lazım. Aylin'imi bulmamız lazım."
Selim çıldırmış gibi bağırıyordu. Gözlerini kocaman açıp kafasını tuttu.
"Bulmamız lazım. Meleğimi bulmamız lazım."
Yanına gidip kollarını tuttum ve kendine getirmeye çalıştım.
"Selim! Kardeşim kendine gel"diye bağırdım.
"Selim, abi noluyor"
Aras endişeyle konuştu.
Aras'tan gözlerimi ayırıp Selim'e döndüm. Delirmiş gibi.
Kendimi hazırladım ve sağlam bir tokat attım.
Tokatla beraber sarsıldı.
"Ömer!"
Arslan abiye döndüm.
"Abi kendine gelmeyecekti. Bak işe yaradı."
"Hadi gidelim. Burada yapacak bir şeyimiz kalmadı"dedi ve gözlerini silerek odadan çıktı Ege.
Evden çıkıp arabalara yönelirken çalan telefonumla elimi cebime attım.
"Efendim yavrum."
"Aşkım ne olur iyi haber ver. Buldunuz mu Aylin'i"
Ellerimle anlımı kaşıdım. Herkesin gözü bendeyken sıkıntılı bir şekilde Ekin'e cevap verdim.
"Yok güzelim, bulamadık. Eve geliyoruz şimdi."
"Nasıl ya. Allah kahretsin. Tamam bekliyoruz gelin"
Telefonu kapatıp cebime koydum.
"E hadi"dedim ve arabaya bindim. Selim benim yanıma binince Aras'ta arkaya bindi. Eve ve Arslan abi de arkadan geliyorlardı.
Selim, elinde ki Aylin'in tişörtünden gözlerini ayırmıyordu. O kan lekesini görünce hepimizin kanı çekildi sanki.
Evin önüne arabayı parkettim ve arabadan indik.
Selim ve Ege önden ilerlerken biz de arkadan girdik eve. Ahsen koşarak Ege'ye sarıldı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEN BENİM NEFESİMSİN
RomanceAylin Demirtan...Onun için hayatta sadece ailesi ve kariyeri var. Hayatını mesleğine adayanlardan..Ama gel gör ki töre buna izin vermiyor. Tüm hayatını ve hayallerini elinden alıyor...Sadece töre yüzünden tüm hayatı alt üst oluyor. Tanımadığı bir ad...
