SEN BENİM NEFESİMSİN

SBN/21🎈

Bir süre öylece yüzüne baktım. Cevap veremedim. Doğru anladım dimi o da beni seviyor.

"Aylin sen ciddi misin?"dedim ve emin olmak için gözlerine baktım. Eğer bu gerçekse delirebilirim.

Başını olumlu anlamda salladı.

Yani şimdi aşık olduğum kadın da bana mı aşık. Lan evet. O da beni seviyor.

Yarasına dikkat ederek sımsıkı sarıldım. Gözyaşlarını omzumda hissediyordum.
Yüzümü boynuna gömüp derin bir nefes alıp kokusunun içime dolmasına izin verdim.

Artık yanımda, yaşıyor ve o da beni seviyor. Allahtan daha ne isterim ki.

Yavaşça ayrılıp yüzünü ellerimin arasına aldım.

"Allahıma çok şükür seni bana bağışladı. Ne yapardım ben sensiz. Kafayı yedim 2 hafta."

"Tamam bunları konuşmayalım artık. Geçti gitti, beraberiz artık."

Hiç bir şey demeden gözlerinin içine baktım. O kadar güzel bakıyor ki.

Kapının açılma sesi kulaklarıma dolunca kalkıp sandalyeye oturdum.

Ahsen ve Ege gelmişti.

Ege kaş göz yaparak beni dışarı çağırdı. Sanırım sebebini tahmin edebiliyorum.

Odadan çıkıp kapıyı kapattım.

"Çocuklar Hakan ve Faruk'un yanında. Ne yapacaksın?"

Ellerimi cebime sokup mutlu bi nefes verdim.

"Aylin uyandı, artık yanlarına gidip onları gebertmemem için hiç bi sebep yok"

Mutlu bi şekilde sırıttı.

"Gidelim o halde"

Başımı sallayıp tekrar odaya girdim.

"Güzelim bizim biraz işimiz var. Ama hemen geleceğim. Bir şey olursa arayın hemen"

"Tamam da ne işiniz var"dedi ve gözleri Ege ile benim aramda mekik dokudu.

"Önemli bir şey değil abicim. Boşver sen düşünme"

Bende Ege'yi başımla destekleyip karımın anlına bir öpücük bıraktım.

Hastaneden çıkarken Aras ve Ömer'i arayıp yolda olduğumuzu söyledik.

Ege arabayı kullanırken bir yandan da nasıl işkenceler yapacağını anlatıyordu.