UYARI! Son 10 bölüm kitap olacağımız için kaldırılmıştır, bizi Parola yayınları hesabından takip edebilir, basıldığımızda kitapçılardan ulaşabilirsiniz. Dilerim kitaplığınızda yer edinebiliriz.
❝Mürekkebin soluk rengi beyaz kağıdı kirletirken, roll...
Yavaş yavaş ve paragraf aralarını doldurarak okuyun lütfen, iyi okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Evet, Ala tam olarak burada, gece ışıkları yanan Moskova manzarası tam olarak bu... Ayrıntıcı kişiliğim yakında Moskova haritasını önüne alıp sokak sokak inceleyecek.)
🗝
Belli bir süre içinde insanın çevresinde tekrarlanan olaylar, karşısına gelen yeni bir durumdaki muhakemesini yanlış etkileyebileceğinin bilincindeydim. Kendimi bildim bileli hep hata yapmaktan korkmamdan mıdır bilinmez, her ihtimali düşünüp en mantıklısını seçmeye odaklanırdım. Hep en olgunu, en mantık çerçevesinde davranmaya çalışan o insan olurdum.
Şimdi karşımda gördüğüm kişiyle ilgili birçok şey düşünebilirdim. Son aylarda ciddi güven sıkıntıları yaşayan, tanıdığı çoğu kişi hakkında yeni şeyler öğrenen biri olarak belki de sinirle toplantı salonunu terk etmem ya da kendime hakim olup toplantı bitişinde Doruk'un üstüne gitmem gerekirdi. Bunlar olasılıktı. Ama hiçbirini yapmadım.
Milan Balandin Doruk'la el sıkışırken, "Siz tanışıyor musunuz?" diye sordu Rusça. Korktum. Doruk'un cevap verebilecek olmasından bir an korktum çünkü benim bildiğim Doruk, bizim ona öğrettiğimiz birkaç kelime dışında Rusça bilmiyordu.
Muhtemelen cevap vermem için ikisi de bana bakıyordu ama ben Doruk'un dudakları arasından çıkacak kelimelerin Rusça olmasından korkar bir biçimde ona bakıyordum.
Doruk anlamamış gibi baktığında Milan aynı soruyu İngilizce sordu.
"Yes but she didn't know I was gonna be here." (Evet ama onun burada olacağımdan haberi yoktu.)
O anda belli etmemeye çalışarak derin bir nefes verdim ve sonrasında toplantıyı olması gerektiği seyrine döndüren konuşmalara girdik. Şaşkındım ama bunu hızla üzerimden atmak zorundaydım çünkü almam gereken bir imza vardı.
Kahvelerimiz de geldikten sonra önceliği bana vererek toplantıya başlanmıştı. Benden sonra Doruk da sunumunu bitirdiğinde itiraf etmem gerekiyordu ki, bunu beklemiyordum.
Doruk ve ben yıl boyu beraber proje hazırlayan, gerek aynı grupta gerek farklı gruplarda birbirimizin düşünce yapısını, olaylara yaklaşımını çok iyi bildiğimiz için, benden bir adım öndeydi. Ve gerçekten projesi çok iyiydi. Benden uzun süredir hazırlandığı belliydi.
Şaşırdığım bir başka şey de Milan Balandin'in bizi gerçekten zorlamasıydı. Açıkçası toplantıya yazılım veya bilgisayar bilgisi olan biri katılmadığı için kendimi daha rahat hissetmiştim ama Milan Balandin'in onlardan hiçbir eksik yanı yoktu. Her türlü teknik soruyu sormuş, projemin en ince kodlama ayrıntısına kadar beni zorlamıştı. Ve işini öyle ciddiyetle yapıyordu ki Doruk'un projesinden çok onun dikkat ettiği noktaları önündeki kağıda not alışını izlemiştim
