UYARI! Son 10 bölüm kitap olacağımız için kaldırılmıştır, bizi Parola yayınları hesabından takip edebilir, basıldığımızda kitapçılardan ulaşabilirsiniz. Dilerim kitaplığınızda yer edinebiliriz.
❝Mürekkebin soluk rengi beyaz kağıdı kirletirken, roll...
Bir ayda neredeyse beş bölüm atmışım... Kesinlikle tek sebebi aktifliğiniz. Bu bölüm de aynı aktifliği beklerim ama🥺
Bölümde sinirlendiğiniz kızdığınız yer olabilir ama biraz mantık çerçevesinde düşünüp yorum yaparsanız sevinirim.
İyi okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İnsan geçmişinden kurtulabilir miydi?
Geçmişte, sizin için anlamı büyük olan kişinin aslında tanımadığınız biri olduğunu, daha kötüsü size görünenden tamamen farklı olarak korkunç biri olduğunu öğrenseniz ne yapardınız?
Normalde bunları düşünebilir, cevaplarını kendimce arayabilirdim ama hayır, ben emir altında bir askerdim. Emirler verilir ve sorgulanmadan uygulanırdı. Uygulamadığımda ne olduğunu acı bir şekilde öğrenmiştim.
İçerideki kalabalık yüzünden görüşüm olmasa da mekandan çıkan insanların, arabaya bindirildikleri alanı görebiliyordum. Elim titremeden silahın tetiğinde dururken, tüm dikkatim hedefimin olduğu adamdaydı.
İkilemde olduğumu anlamış gibi kulağımdaki ses, "Emir tekrarı yapmayacağım," diyordu korkutucu bir sakinlikle. "Seçimler ve sonuçları, unuttun mu?"
Sadece birkaç saniyeliğine gözlerimi kapattım ve açtığımda, kendime düşünme fırsatı vermeden silahı ateşledim.
Hedefimdeki adam yere yığılırken, çevresindeki korumalar diğer adamı arabanın içine sokmuş, nereden ateş edildiğini anlamak ister gibi siper almışlardı.
Kendimi gizledim ve silahı yere bıraktım. Ellerim titriyordu. Evet, ateş ederken titremeyen ellerim şimdi deli gibi titriyordu.
Olga'nın hareket ettiğini fark ettiğim an merdivenlere ilerledim ve tam kapıdan çıkacakken, bacağımdan sertçe tutuldum. Dirseklerimle kendimi koruyarak düştüğümde, tuttuğu ayağımla tekme atmaya çalıştım.
"Bu sefer o kadar kolay değil!" dedi acıyla inleyerek. "Buraya gelin!" diye bağırdı öfkeyle birilerine. Sırt üstü döndüğümde, silahının bana doğrultulmuş olduğunu gördüm. "Hareket edersen vururum, düşünmem!" Bacağımı bırakmış, iki eliyle silahı tutarak bana bakıyordu. "Yüzünü aç," dedi. Göz devirdim. Bakışlarım bize doğru gelen adamlardaydı.
Onun dikkati adamlara döndüğünde, silahlarımdan birine ulaştım ve ben ateşlediğimde, onun silahı da ateşlenmişti. Vücudum adrenalinle dolduğu için hızlıca olduğum yerden kalkıp ormana doğru koşmaya başladım. Peşimden silahlar ateşleniyordu ama karanlık ve ağaçlar beni koruyordu.
Koşar adımlarla ormanda ilerlediğimde, "Ala!" diyordu kulağımdaki ses. "İyi misin, cevap ver!" Ses çıkarmamak için cevap vermedim ve hızlı adımlarla motorumu bıraktığım yere ulaşmaya çalışmıştım. Benim görevim bitmişti, burada daha işim yoktu.
