MATRUŞKA || AA (KİTAP OLDU!)

46. KIYAMET ÖNCESİ SESSİZLİK

Merhaba!

Ben bölüme konuşarak başlamayınca kötü bir şey oldu sanıyorsunuz... Sadece bölümü bozmak istemiyorumdur... Ciddi başlayın istiyorumdur... NEYSE

Paragraf arasında benimle buluşmayana küsüyormuşum, aşırı kesin bilgi gizli belgeyle geldi istihbarattan, öyle bir bilgi✍🏻

İyi okumalar!

Kitap playlistine profilimdeki linkten ulaşabilirsiniz.

AA

Ben masallara inanırdım. Bence masallardaki kahramanlar da, kötüler de gerçek hayatta vardı. Karşımdaki kadını neden bilmiyorum, küçüklüğümde annemin Ahu'ya anlattığı masaldaki kadına benzetmiştim.

Masaldaki kadının adı Sasha idi. Hatırlıyorum, abimle dalga geçmişti Ahu bu yüzden. Annem sana kadın ismiyle sesleniyor, diye. Annem onun öyle olmadığını, abimin gerçek adının Sasha değil Alexandr olduğunu söylemişti.

Masaldaki kadının adı Sasha'ydı. Uzun, siyah saçları vardı ve köyde yaşıyordu. Kadının kızına olan davranışları çok sertti. Annem o masalda, anneler sözleri dinlenmediğinde kötü birine dönüşür demek istiyordu sanırım çünkü masaldaki Sasha'nın kızı, çok asiydi. Hiçbir kurala uymuyor, hiçbir şekilde dizginlenemiyordu.

Karşımda, göz ve dudak kenarları kırışsa da, gençliğinde çok güzel olduğunu düşündüğüm kadının siyah saçları vardı. Yer yer beyazlasa da, siyahlığını kaybetmemişti. Orta boyluydu. Yaşlı olduğunu elleri ve yüzündeki kırışıklıklar olmasa anlamak çok zordu. Duruşu fazlasıyla dik, kendinden emindi.

Elindeki av tüfeğini tek eliyle tutmasından gücünden bir şey kaybetmediğini anladım çünkü o tüfekler ağır olurdu. En azından Ekaterina Petrova'nın yaşındakiler için tek elle kaldırılamayacak kadar ağırdı.

Beni nereden tanıyorsunuz olayına hiç girmedim, aptalı oynamaktan çok ama çok sıkılmıştım. Tek bilmediğim, beni ne zamandır bildiğiydi.

Beni içeri davet etmedi, doğru olanı yaparak. Tehlikeli olduğumu biliyor olmalıydı. Dışarıda, soğuk olsa da, ahşap sandalyelerden birini gösterdi. Küçük masada karşılıklı koyulmuş sandalyelerden birine oturduğumda, birkaç saniyeliğine içeri girdi ve çıktığında bir elinde, küçük cam şişe, diğer elinde bardaklar vardı. Kapıyı çok açmadığı için içeriyi görememiştim. Kapatıp karşıma oturduğunda, bakışlarım ela gözlerinden ayrılmadı.

"Burayı nasıl bulduğunu sormalı mıyım?" diye sordu elindeki şişenin kapağını açıp ikimize de votka dökerken. Üşüyordum ama sesimi çıkarmadım.

"Bence başka neleri bulabileceğimin de farkındasınız Bayan Petrova." Ona sesleniş tarzım dudağının kıvrılmasına sebep oldu.

"Bana böyle seslenilmeyeli çok uzun zaman oldu." Bardağı önüme itti. "En son böyle seslenen kişi benden karşılık olarak bir kurşun almış olmalıydı." Rahatça votkasını dudağına götürüp yudumladığında güldüm.

"Beni öldürecek olsaydınız, amacınızı çoktan belli ederdiniz. Zeki kadınsınız Bayan Petrova," dedim tekrar. Ona Bayan Petrova dememden rahatsız mıydı? Daha çok söylerdim. Yaptığımı anlamış gibi gözlerime çevirdi bakışlarını. Yüzünde tehlikeli bir gülüş oluştu. "Söyledikleri gibi cesaretlisin çocuğum." Dudağını büktü. "Bu kadar olduğuna inanmıyordum."

"Kime benziyorum acaba?" dedim alayla.

Kadının gülüşü büyüdü. Kahkaha attı. "Ah Lara," dedi başını sallarken. "Ah! Şöyle akıllı bir kızım olamadı."