RHEIN'S POINT OF VIEW
Hindi ko maiwasang makaramdam ng takot at kaba habang nakatayo sa gitna ng dilim. Dama ko rin ang panginginig ng katawan ko at panlalamig ng aking mga kamay.
Huminga ako nang malalim at tinibayan ang aking loob upang magsalita. "M-may tao ba riyan?" Ilang beses kong inulit ang tanong ko ngunit wala pa ring sumasagot. Nang dahil doon, mas dumoble ang takot ko.
Nakuha ng atensyon ko ang isang maliit na kislap ng liwanag mula sa 'di kalayuan. Palapit ito nang palapit sa akin kaya kitang-kita ko kung gaano unti-unting binalot ng liwanag ang paligid. Hindi ko alam ang nangyayari kaya wala sa sariling napapikit na lamang ako.
Pagkagising ko, nagtaka ako nang mapagtantong yakap-yakap ako ni Ate Rona. Napansin kong humihikbi siya kaya tinapik-tapik ko ang kanyang likod. "B-bakit, Ate? Why are you crying?"
"I'm just happy."
Kumunot ang noo ko, hindi lubos maintindihan. "Eh?"
Kumalas siya sa pagkakayakap sa akin at tinignan ako nang may ngiti sa kanyang mga labi. Hinayaan niya lamang na umagos ang mga luha sa mga sariling pisngi.
"Rhein, our real fate is coming."
Akala ko noon, trip niya lang ang sinabi niyang iyon pero, hindi . . . nagkamali ako. I did not really expect to find myself lost in the middle of ruins.
BINABASA MO ANG
Ruihnas
FantasyRhein Gomez - namulat lamang siya sa isang ordinaryong buhay bilang tao. Namumuhay nang simple kasama ang kanyang nag-iisang nakatatandang kapatid, pumapasok sa isang eskuwelahan, nagkakaroon ng kasiyahan kasama ang mga kaibigan, at higit sa lahat...
