Kilometrelere Rağmen

Geçici mutluluk

-Damla-

Sonunda okul bitmişti ve kızlarla 10 günlük harika bir tatil için Bodrum'a gidiyorduk. 10 gün bitince bazılarımız sevgilileriyle tatile devam edecek bazılarımız ise - ben dahil - ailesinin yanına dönecekti.

Sabah hepimiz salonda toplanmıştık. 5 gün sonra yola çıkacaktık ama şimdiden her şeyi hazır ediyorduk. Bavullarımız bile bir nebze hazır sayılırdı. Magazin muhabbeti yaparken birden telefonum çaldı. Kızlar rahat konuşmam için susmuşlardı.

"Efendim baba" dedim neşeyle. Onları da özlemiştim.

"Bak hiçbir şey olmamış gibi yapıyor kızın" diyerek anneme konuşuyordu.

"Baba ne bir şey olması? Ne oldu?" Dediğimde kızlarda tedirgin bir halde bana bakıyorlardı.

"Git bir gazete açta rezilliğini gör sonra ara!" Diye telefonda bağırıp suratıma kapatmıştı.

Kızlar bana bakarken dolmuş gözlerimle "Ga-gazete" dediğimde Beyza gazeteyi bana uzattı.

"İnanmıyorum!" Diyerek çığlık attığımda dolan gözümden yaşlar birer birer süzüldü.

Ahmet ile haberimizi yapmışlardı. Ahmet'in evine girerken, beraber kafede otururken resimlerimiz vardı. Haberin başlığı ise ayrı bir canımı sıkmıştı zaten. "Fenerbahçeli futbolcu Ahmet Sayın ve Esrarengiz kız arkadaşı"

Sinirden gazeteyi parçalayacaktım ki yine telefon çaldı.

"Alo baba bak gerçekten aramda bir şey yok."

"Ya adamın evine girerken görüntülenmişsin! Çabuk İzmir'e dönüyorsun hemen." Diyerek telefonu kapattı.

Olduğum yerde diz çökmüş ve ağlıyordum.

"Kızlar babam İzmir'e çağırıyor. Tatile bensiz gideceksiniz. Artık okul açılmadan bir hafta önce gönderir beni. Birde İstanbul'da okuyan kuzenlerimi de peşime takar. Bunları yapmak istemişti ama siz varsınız diye ilk sene rahat bırakmıştı beni" dediğimde hala ağlıyordum.

"Biz hala varız" diyerek sırayla boynuma sarıldılar.

"Ama galiba ben yokum" diyerek ağlamaya devam ettim.

"Tamam bende geliyorum seninle İzmir'e babana o evde bizimde olduğumuzu hepimizin ortak arkadaş olduğumuzu söyleriz. Sonra da döneriz daha tatile 5 gün var." Diyerek ortaya harika bir fikir attı Elif.

Elif'te İzmir'den olduğu için annemlerle daha önce çok kez görüşmüştü. Ona inanacaklarına emindim ama söylediklerimin yalan olması beni endişelendiriyordu.

Hızla bavullarımızı topladığımızda hemen 2 saat sonrasına uçak bileti almıştık. Elif ile Olcay'ın arası bozuk olduğu için onu aramamıştı. Bu konuyu açmamam gerektiğini düşünüp uçaktaki yerime oturdum.

************************************

İzmir'e vardığımızda akşam yemeği saatiydi ve babamlar bizi yemeğe bekliyorlardı. Kızlarla o tatile gitmeyi o kadar istiyordum ki... Harika bir tatil planı yapmıştık.

Eve geldiğimizde hepimiz sofraya oturduk. Babam çok kızgındı. Kısa süre geçmeden hemen söze atıldı.

"Anlatın şu olayları. Bizi tüm akrabalara rezil edecek kadar niye düştün?!" Diyerek masaya yumruğunu vurdu. Babam her zaman sinirli ve otoriter biri olmuştu. Ona nazaran annem yanımda oturuyor ve elimi tutuyordu. Oğlan kardeşim ise 'Ya gidip fenerden mi adam buldun?' Diye dalga geçiyordu.

"Ahmet Amca, Ahmet bizim hepimizin ortak arkadaşı o gün evde doğum gününü kutluyorduk Damla biraz geç gelmek zorunda kaldı evi toparlıyordu biz okuldan direk Ahmetlere geçince evi toplamak Damla'ya kaldı. Yani düşündüğünüz gibi bir şey yok. O kafe buluşmasındaysa bende vardım ama tuvalete gitmiştim. Haber yapmak için yalnız bulunca çekiyorlar işte. Hem Ahmet iyi çocuktur bizim okulda, Merve'ninde eşinin çok yakın arkadaşı. Ordan tanıyoruz bizde." Elif bunları bir çırpıda söyleyince ağzımın açılmaması için dudaklarımı birbirine bastırdım. Ayakta alkışlanacak bir senaryo kurmuştu.