Meet Ms. Probinsyana - Chapter 20

3.8K 85 13
                                    

Dedicated to her :) Thank you for your comments! I appreciated it so much! >:D<

CHAPTER 20 – “CONFESSION….”

DANIEL’S POV

(Play the video if you want...)

I asked her to dance with me…

 She accepted it.

And now, we’re on the middle of the dancefloor…savoring the moment…

Her outfit really suits her…

Ay! Masyado akong ma-drama…

“Uhm….Ehem!”

She suddenly coughs….

Nailang na yata…

‘dun lang ako natauhan. -___-

“Uhmm, thank you po, sir sa pag-invite sa’kin sumayaw, ha? Kahit ‘di naman ako marunong sa mga ganito…”

“So, ako pala first dance mo..” I smirked..

“Ang yabang namaaaan!” she said with a sarcastic tone…Hahahaha!

“De, seryoso na. *sigh* May sasabihin nga pala ako sa’yo. Tara sa garden.” Nag-stop na kaming sumayaw.

Magsasalita pa sana siya ng hilahin ko na siya ng mahina papuntang  garden.

KATH’S POV

Nandito na kami sa garden. Naka-upo.

“Sir D—“

“Pwede bang “dj” na muna itawag mo sa’kin?”

“Uhm, sige. Dj, bakit pa tayo pumunta dito?”

Tumingin siya sa’kin tapos inalis niya rin. May problema ba ‘to?

“Uhh, wala lang. Gusto ko lang ng tahimik na paligid.”

“May problema ka ba?”

“Uhm----Kasi----Gusto k----Pano ba---“ ANO DAW?!

“Teka, teka, teka nga! Wala akong naintindihan!”

“Okay, seryoso na talaga.” at bumuntong hininga siya.

“There’s this girl…na sobrang kinaiinisan ko sa pagiging clumsy niya…

 sa pananamit niya….

At ‘yung tipong..ako na ang nagiging tour guide niya dahil hindi siya sanay sa Maynila…

Pero sa kabila ng lahat ng yun, ewan ko ba pero….

Unti-unting nahuhulog ang loob ko sa kanya...Argh, ang corny!” Tinignan ko si Dj…

Kinagat ko labi ko dahil pinipigilan ko ang sarili kong tumawa kasi nagiging corny siya ‘pag seryosong usapan na…

Okay, seryoso na rin ako…

DANIEL’S POV

“Ba’t natatawa ka?” Tanong ko kay Kath. May pakagat-labi pa siyang nalalaman para ‘di halatang natatawa siya eh, halata naman.

Aish! Kaya ayoko na mga ganitong usapan eh! Napapahiya ako eh! >////////<

“Huh? Di ah. Seryoso nga akong nakikinig sa’yo eh.” Sabi ni Kath.

“Itigil na nga natin ‘tong usapan na ‘to.” tumayo na ako at akmang aalis na pero hinawakan ni Kath kamay ko.

“Uy, ang drama naman nito! Sige na, ituloy mo na, makikinig na talaga ako, promise.” Tumingin ako sakanya.

Nakatayo na rin pala siya at nakataas pa ‘yung right hand niya…

Itutuloy ko pa ba ‘yung sasabihin ko?

Haayy. No choice!

“Ibaba mo na ‘yang kamay mo at itutuloy ko na.” Ngumiti siya at binaba na niya ang kamay niya.

Umupo na rin ulit kami…

“Eh, sino ba kasi ‘yang gusto mong ‘yan?”

Okay. Eto na talaga.

“Ikaw.” Mabilis kong sabi…

Pumikit muna ako at tumingin sakanya…(See the gif on the right side)

Tulala siya…

“A-ako?” Sabay turo niya sa sarili niya.

“Oo. Ikaw. Ikaw ang gusto ko.”

Hinawakan ko ang kamay niya…

“B-bakit ako?”

“Ikaw kasi, gusto ko ‘yung pagiging maalaga mo. Sa pamilya ko at sa pamilya mo. Gusto ko ‘yung pagiging masiyahin mo, pagiging masipag mo. Gusto ko ‘yung lagi mo ‘kong kinukulit sa mga lugar dito sa Maynila dahil hindi mo pa alam. Kahit, pang-manang ‘yang pananamit mo, lumulutang ‘yang kagandahan mo. Kapag inaasar kita, napapangiti mo ako hindi dahil sa success akong galitin ka, kung hindi dahil sa ang cute cute mo to the point na ang sarap kurutin ng siopao cheeks mo. Gusto kita, Kathryn Chandria Manuel Bernardo.”

“Salamat sa pag-aappreciate ng mga ginawa ko…….

pero, hindi ‘to pwede.”

“Bakit naman hindi pwede?” naguguluhan kong tanong sa kanya…

“Dahil mayaman ka, mahirap lang ako. Langit ka, lupa lang ako. Sa tingin mo ba, papayag ang pamilya mo ‘pag

nalamang may namamagitan sa’tin? Lalo na’t, KATULONG niyo lang ako?”

I stared at her smirked…”Yeah. So, forget what I’ve said earlier.”

KARLA’S POV

Nauna na akong umuwi sa kanila. I’m really tired.

Pero, hindi ako inaantok.

Ano bang pwedeng pampa-antok?

Tumayo ako at tumingin ng pwedeng babasahin para makatulog ako…

Habang naghahanap ako, bigla ‘kong nakita ‘yung dapat matagal ko ng itinapon na libro…

ang “BESTFRIENDS=SISTERS”….

Kinuha ko ‘yon at binuksan…

Nakita ko nanaman ang nilagay naming note sa may first page…

“Karleng,Ming-ming,Clareng….Sisters FOR……..EVER.”

Imbis na matawa ako sa mga tawagan namin, pumapangibabaw pa rin ang sakit na naramdam ko nung iniwan nila ako..

Lalo na si Ming-ming….ang itinuring ko pang pinaka-bestfriend…..

AUTHOR’S NOTE:

YAY! Nakapag-update ako!

VOTE/COMMENT!

Meet Ms. ProbinsyanaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon