Noong gabing iyon Gianna was shot dead. Someone shot her at tinamaan ito sa dibdib. Si Olivia, naman ay balik ng mental doon sa Canada, para maipagamot dahil lalo itong naapektuhan ng makitang wala na ang ina.
Gianna and Olivia are both wanted for entering the country without legal documents.Si Gianna ay hindi pala totoong balbado dahil ang totoo'y kumukuha lang ito ng tiempo para makasalakay sa pamilya nila. She even used her daughter Olivia, to get her revenge to her dada and mama.
Ang buong akala niya ay katapusan na niya ng gabing iyon pero laking pasalamat niya dahil binigyan pa siya ng pagkakataong mabuhay. Malaki rin ang pasasalamat niya sa taong nagligtas sa kaniyang buhay .
Isang linggo mahigit na ang nakararaan at labis siyang nagpapasalamat dahil kasama niya ngayon ang kanyang buong pamilya.
"It is your special day. Nagsasaya ang lahat sa loob pero nandito ka sa labas at nag dodonate ng dugo sa mga lamok. "she turned her gaze when someone sitted beside her.Lunes ng gabi at naroon sila sa kanilang bahay. Kasama ang kanyang pamilya at asawa. Isang buntong hininga ang pinakawalan niya at muling tinuon sa kawalan ang mga mata bago nagsalita.
"I just wanted to be alone and think of how blessed and lucky I am."nakapikit ang mga matang ninamnam niya ang mga sinabi.
With a deep breath someone beside her answered.
"So, I think my presence is not welcome here. "naramdaman niya ang pagtayo ang katabi. Bigla siyang nakonsensya sa sinabi.
Nagdilat siya ng mata at humarap dito. Maagap niyang hinawakan ang kamay nito para manatili ito.
She misses him. Aminin man niya at sa hindi pero nalungkot siya ng maputol saglit ang komunikasyon nilang dalawa.Maraming nagbago, maraming sekretong nabunyag, may damdaming nailahad. Pero isa ang ang nasisiguro niya. Habang buhay niyang aalagaan ang taong kaharap ngayon sa puso at isip niya.
Naningkit ang mga mata nitong nakatingin sa kanya. "Don't look at me like that. I hate reminiscing the past. I've already move on. Kaya 'wag mo akong simulan kung ayaw mong mabasag itong mukha ko pag makita tayo ng asawa mo." may himig pakiusap na saad nito. hindi naman niya napigilang matawa sa sinabi nito.
Tinampal niya ito sa braso at seryoso itong tinitigan. "Thank you for saving my life."lumamlam ang kanyang mga mata.
"Ginawa ko lang ang tama at dapat.Nakalimutan mo na ba, magkaibigan tayo at gagawin ko ang lahat para sayo."
Lalo niyang hindi napigilan ang nagbabadyang mga luha. Kung may tao mang dapat pasalamatan niya sa lahat ito ay taong kanyang kaharap ngayon.Ang taong ito ang dahilan para matapos ang mga suliranin nilang magpamilya.
Nila ni Marco.
"Thank you, for always being by my side."she said crying.
Hindi niya alam kung paano niya ito pasalamatan sa lahat ng mga nagawa nito sa buhay niya. Alam niyang hindi sapat ang pasalamat pero sa paraang iyon maramdaman man lang ng taong ito kung gaano niya na appreciates ang lahat ng ginawa nitong mabuti sa kanyang pamilya.
"Para ano pa't naging kaibigan mo ako kung hindi naman kita pu-protekhan."he stated smiling. Pinunasan din nito ang kanyang mga luha niya.
He looks so manly sa fitted polo shirt nitong suot.Kung hindi niya lang alam na dalawa ang katauhan nito sa sabihin niyang tunay itong lalake.
She wants him to be happy. Kung saan ito masaya. Todo siyang susuporta dito. "You look so pogi tonight, mahal na yata kita." she joked while giving him a deep look.
Ang sinabi niya'y tila pinandirihan naman ng kausap.
"sorry,pero hindi tayo taló! "saad nito na kunwari'y nasusuka. Tina pal niya ito sa braso sabay sabing.
BINABASA MO ANG
Love Me Again
Ficción General"Let me go! M-marco!" Nagpupumiglas nyang sambit ng daganan sya nito at hinawakan pa sa magkabilang kamay. Galit ang nakikita nya sa mga mata ng asawa,mata na dati'y akala niya hindi nya kailanman nakitaan ng galit.Iba ang Marco ngayon sa Marco na k...
