HAYATIN BAHARI (TAMAMLANDI)

56

Kahvaltı sofrasında benim seyahatim planlıyordu, hem de en ince ayrıntısına kadar, işin ilginç yanı benim ağzımı bile açmıyor oluşumdu. Selim abim babamın bahsettiği yerde iki kere kalmış, mekanın ve Karadeniz'in güzelliğini anlatıp duruyordu. Eskiden ne çok gezerdi Selim abim. Öğrenciyken tatillerde çalışır, kazandığı paraları seyahate harcardı. Kafa dengi bir arkadaş grubuyla turlara katılırdı.

"Harun amca, eşi ve çocuklarıyla işletiyor, çok nezih ve şirin bir yer, seveceğinden eminim Bahar. Melek'i bulunca seni ziyarete geliriz belki."

Hep birlikte "inşallah" demiştik. İnşallah güzel hayallerimiz gerçek olur.

"Biz annenle siz küçükken iki defa gitmiştik. Bunca yıl oldu iş güç görüşemedik, gidemedik hiç. Harun'u zaten tanıyor sayılırsın Bahar. Askerlik anılarımı çok anlatmışımdır."

"Ay heveslendim şimdi. Biz de mi gitsek Yusuf."

Yok artık. Annemin söylediği cümle karşısında elimdeki çatalı masaya düşürmüştüm. İkinci at çiftliği vakasını mı yaşıyordum şu anda.

"Şaka yaptım Bahar. Kalbime inecekti."

Annemin komik olmayan şakası karşısında ben hariç herkes katıla katıla gülmüştü.

"Baba, arabanın bakımını yaptıralım mı? Uzun yola çıkabilir mi?"

"Arabayla mı gideceksin?"

"Evet Selim abi. Bıcırık'ı otobüsle götüremem."

"Bıcırık mı, onu neden götürüyorsun?"

"Çünkü o benim köpeğim anne. Zaten senin yüzünden Leyla'da kalıyor, evine gelemiyor."

"Bizi istemiyor, köpeği götürüyor. Allah'ım sen aklımı koru. Alacağım varsa da bu saatten sonra almam onu eve. O uğursuzu hatırlatıyor bana."

Annemin Ahmet'e uğursuz demesi beni oldukça üzmüştü. Aradan bunca zaman geçmesi, yaşanan olaylar onu unutturmuyordu. İçimden, aklımdan hiç çıkmıyordu. En ufak şey onu hatırlatıyordu. Ailem onu unuttuğumu sanıyordu fakat hiçbir şeyden haberleri yoktu. Gözden ırak olan gönülden ırak olmuyormuş.

Babam yalancı bir öksürük ve uyarı dolu bir ifadeyle anneme baktı, ardından bana doğru yöneltti bakışlarını ve "Hayvan o kadar yola gider mi kızım, günah. Burada Leyla çocuğu gibi bakıyor. Büyüdükçe sevimlileşiyor o da. Geçen gün bahçede beni görünce bir sevindi, hareketlendi sormayın."

Acaba uzun yol Bıcırık'a iyi gelmez miydi, içime kuşku düşmüştü. Bu konuyu Leyla'ya danışıp bir karar almalıydım.

Kahvaltıdan sonra babam ve Selim abimi işe uğurladık. Babam gün içinde Harun amcayla konuşup bana vereceğini söyledi. Onlar çıktıktan sonra Selim abime mesaj atarak bugün bürosuna gitmek istediğimi söylemiştim. Evde fırsatını bulup konuşamamıştım onula. Annemlerin haberi olmasını da istememiştim. Selim abim öğleden sonra müsait olduğunu söylemişti. Sofrayı topladıktan sonra zil çalmış, ardından annem ile Leyla'nın sesini duymuştum.

"Bizim kız ne yaptı diye bakmaya geldim Ayten teyze? Çıkıyor mu yaylalara?"

"Kendi çıkacağı yetmiyor Bıcırık'ı da çıkaracakmış."

"Ne!"

"Bıcırık'ı da götüreceğimi söyledim karşı çıkıyor."

"Götüremezsin vermem. İyi valla Melek Hanım gitsin, Bahar Hanım gitsin, Leyla'dan Bıcırık'ı da alın tam olsun."