HAYATIN BAHARI (TAMAMLANDI)

80

Saat çalmadan açmıştım gözerimi. Sık sık gördüğüm kabuslar yüzünden kaliteli bir uyku uyuyamamıştım. Bugün imza günüm vardı. Bugün benim hayatımın en önemli günlerinden biriydi. Bütün gece rüyamda imza günüme kimsenin gelmediğini görmüştüm. Ferit kahkahalarla gülüyordu. İçime bu korkuyu saldığı yetmezmiş gibi rüyamda da beni sinirlendirmeyi başarmıştı.

Ev ile ilgili işlerin tamamen hallolması ile bugün sadece imza günüme konsantre olmuştum. Boya bitmiş, eşyalar gelmişti. Ahmet ile iki kere daha alışverişe çıktıktan sonra bütün ev dizilmiş hiçbir eksik kalmamıştı. Oldukça kısa ve sıkışık bir zamanda olmasına rağmen her şey çok içime sinmişti. Ahmet sürekli olarak insanların boş yere aylarca uğraşıp gereksiz stres yaptığından bahsediyordu ama bence öyle değildi. Tüm bu yaşananlar olmasaydı ben Ahmet ile güzel ve uzun bir nişanlılık dönemi yaşamak isterdim. Sırayla her durumun keyfini çıkarmak oldukça güzel olurdu. Bizim kaderimiz buymuş. Ben şimdi de mutluyum. Her şey geçti ve biz kavuştuk.

Telefonumun sesiyle daldığım düşüncelerden sıyrıldım. Telefonda Ahmet'in ismini gördüğümde gülümsememe engel olamamıştım.

"Canım."

"Günaydın Bahar'ım. Nasılsın diye soracaktım."

"Heyecanımın boyutunu merak ediyorsun değil mi?"

"Çok mu belli oluyor?"

Kıkırdadıktan sonra "İtiraf ediyorum gerginim ama bu kadarının normal olduğunu düşünüyorum. Abartılı bir durum yok." dedim.

"Yanında olamadığım için üzgünüm."

"Konuştuk bunu ama. Senin fuarda olman gerekiyor zaten birkaç saat sonra ben geleceğim oraya."

"Evet konuştuk. Geç kalma ama, erken çık trafik bekleniyor."

"Tamam merak etme."

Aşağı indiğimde mutfaktaki hareketliliğe şaşırmıştım. "Yusuf, şu tepsiyi çıkar fırından artık."

Odamın kapısını açtığımda burnuma gelmeye başlayan kokular mutfağa girdiğimde baştan çıkarıcı bir hal almıştı. Mutfakta gözün gördüğü yer tepsiydi.

"Anne, hayırdır misafir mi gelecek?"

"Yok kızım bunlar sana."

"Anlamadım."

Annem oradan oraya dolanmaktan doğru düzgün bir şey anlatamamış devreye babam girmişti.

"Kızım annen imza gününe gelenlere ikram etmen için hazırladı bunları."

"Ne!"

Şokla babama baktığımda ellerini yana doğru sallayarak engel olamadığını söyledi.

"Anne ben bunları götürmem ya, gün mü orası."

"Ne demek götürmem ben bunları yapmak için kaçta kalktım haberin var mı senin?"

"Yok artık."

"Kızım insanlara ikram edersin."

Babam "Gel Bahar biz kahvaltı yapalım." dediğinde onu takip ederek oturma odasına geçtik. Az önce kokuya odaklandığımdan babamın hazırladığı kahvaltıya dikkat etmemiştim. Babam, Zeynep'i de çağırdıktan sonra sofraya oturdu. İkimizde havadan sudan konuşarak tamamladık kahvaltıyı. Annemin abartılı hazırlığı hakkında ağzımızı açmadık.

Kahvaltımı yaptıktan sonra banyoya girdim, sonrasında ise kuaföre gitmek üzere evden çıktım. Akşamdan haberleşmiş olduğumuzdan Leyla'nın kapısına vurup onu da aldım.