HAYATIN BAHARI (TAMAMLANDI)

17

Beşinci kişi Melisa'ydı. Herkes birbirini tebrik ediyor, ben ise ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Herkesten çok çalışmış, çok emek vermiştim. Tartışılmaz bir başarım vardı. Ben bunu hak etmemiştim. Onları Melisa'yı seçmişti. Ahmet. Bunu neden yaptın Ahmet diye bağırmak istiyordum.

O an Müge ile göz göze geldim. Mutluluk dolu bir şekilde baktı yüzüme. Bana laf sokan, hakaret eden bakışları vardı. Ayağa kalktı, Melisa'nın yanına gitti. "Tebrik ederim Melisacım " dedi kollarını açtı ve ona sarıldı.

"En çok hak eden sendin" dedi Müge. Bunu söylerken bakışlarını Melisa'dan alıp bana yöneltmişti. Herkes ayaklanıp birbirini tebrik ederken Ahmet'in sesi yükseldi.

"Arkadaşlar söyleyeceklerim henüz bitmedi. Lütfen herkes yerine geçsin." Herkes meraklı bir şekilde yerlerine geri oturdu. Bu saatten sonra Ahmet'in söyleyeceklerinin benim için önemi yoktu. O an kalkıp gitmeyi düşündüm. Hatta buna yeltendiğim sırada Eylül ve Zehra durumu anlamış ve bana izin vermemişlerdi. Bana destek olmak için ikisi de elimi tuttular.

"Arkadaşlar, asistanım Sinem, doğum yapacağından dolayı izne çıktı biliyorsunuz. Aranızdan biri olan Bahar'ın eğer kendisi de uygun görürse asistanım olmasını istiyorum. Kendisi alanı olmamasına rağmen göstermiş olduğu başarılı performans ile bu görevi hak ediyor bence."

Kenan Bey'den Seher teyzeye herkes eksiksiz bana bakıyordu. Bazı bakışlarda kıskançlık, bazılarında şok, bazılarında tebrik vardı. Herkes farklı anlamlarla bana bakıyordu. Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Tebrik ve alkışlarlar havada uçuşuyordu. Bir rüyadaydım sanki. Beş dakikada duygularım tamamen değişmişti.

"Tebrik ederim Baharcığım. Evet genç arkadaşlarım hepinizi tebrik ediyor, bundan sonraki hayatınızda başarılar diliyorum. Hafta sonu çiftliğe bekliyorum." Kenan Bey'in sözleriyle toplantı bitmişti. Ahmet'in yanına gidip onunla konuşmak için ayağa kalktım. Bir adım atmıştım ki arkadaşlar etrafımı sardılar. Tebrikleri kabul ederek Ahmet'e ulaşmaya çalışıyordum fakat bir süre sonra bunu başaramayacağımı anlamıştım. Zaten Ahmet de Kenan Bey ve ile birlikte buradan ayrılmıştı.

"İnanamıyorum üçümüzde burada kaldık."

"Evet Eylül çok mutluyum. Hem de part time dedi duydunuz mu?"

"Bizim için part time Zehracım. Aramızda Ahmet Bey'in asistanı var."

"Haklısın. Bahar artık bir tepki ver lütfen."

"Çok şaşkınım kızlar. Bir an önce eve gidip bizimkilere söylemek istiyorum."

"Sen bunu hak ettin Bahar."

"Teşekkür ederim Eylül."

*

Hayat sürprizlerle doludur sözünü kim söylemişse, çok doğru söylemişti. Ahmet'in iki kelimesi yaşamımın bundan sonrasını etkileyecekti. Ahmet'in asistanı olmuştum. Yayınevinde kalmaya devam edecektim. Kendimi yeni bir hayata başlıyor gibi hissediyordum. Yol boyu asistanlık kariyerim ile ilgili kararlar alıyordum. Ahmet bana güvenmiş ve bir görev vermişti. Onu utandırmamalı, daha çok çalışmalıydım. Giyim tarzımı değiştirmeliydim. Hatta belki bir gözlük. Neyse bu çok saçma oldu.

Bizimkilere söylediğimde kim ne tepki verecek diye düşündüm. Bir çeşit oyun oynuyordum. Dedemden Zeynep'e herkesi gözümde canlandırmaya çalışıyor ve gülüyordum. Beni en çok güldüren şüphesiz Melek olacaktı.

Hızlı adımlarla bahçe kapısından içeriye girdiğim sırada Leyla'nın "Bahar" diyen sesiyle kafamı sesin geldiği yöne çevirdim.

"Tulumba tatlısı aldığım için yediğim azardan sonra işimi garantiye almaya karar verdim ve bak sana ne aldım Bahar?" Bakışlarımı Leyla'nın havaya kaldırdığı poşete diktim.