Babamdan telefonumu aldım ve babama sorduğu sorunun cevabını vermeden hala çalmakta olan telefonumu açtım. Babamın ve odadakilerin kafasında herhangi bir soru işareti kalmaması adına yanlarında konuştum Ahmet ile.
"Alo"
"İyi akşamlar Bahar."
"Size de iyi akşamlar Ahmet Bey."
"İşyeri dışında Ahmet diyecektin diye hatırlıyorum ben sanki." dedi tatlı bir şekilde gülerek.
"Evet Ahmet Bey."
"Telefonda resmi galiba"
"Evet Ahmet Bey."
"Müsait miydin Bahar?" sesi ciddileşmişti.
"Evet Ahmet Bey."
"Zehra nasıl diye soracaktım ben onun için aramıştım."
"İyi Ahmet Bey" arada babama bakarak konuşmamı sürdürüyordum.
"Peki sen iyi misin Bahar?"
"İyiyim Ahmet Bey"
"Tamam. Ben birkaç gün içerisinde kalacak yer ve annesi için bir iş ayarlayacağım iletirsin, rahat olsunlar."
"Tamam Ahmet Bey"
"İyi akşamlar Bahar."
"İyi akşamlar Ahmet Bey"
Resmi olsun diye fazla mı abarttım acaba. Yok yok iyi konuştum bence. Sen bu saçmalığa konuşma mı diyorsun iyice saçmaladın, papağan gibiydin. İki üç kelimeden başka bir şey söylemedin ki diyen iç sesimi susturduktan sonra Zehra'ya dönerek "Ahmet Bey sizi sordu, birkaç gün içinde Seher teyzeye iş ve size kalacak yer ayarlayacağını söyledi." Dedim ve sırıtarak babama baktım. Her şey normal görünüyordu, derin bir nefes aldım.
"İyi olur, rahat ederler ne güzel. " dedi Melek. Yani hayatımızda tek eksik Melek'in kıskançlığıydı, artık o da tamamdı."
"Aslında size bizim kasabada bir yer ayarlasaydık daha iyi olurdu, o adamın sizi rahatsız etme ihtimali daha düşük olur burada."
"Sağ ol Selim oğlum, ama nerede olduğumuzun çok önemi yok. Ben her şekilde onun rahatsız edeceğini kabullendim zaten." Dedi Seher teyze.
"Ben artık gideyim, iyi akşamlar herkese."
"İyi akşamlar Melek" Melek'i geçirirken gözlerinden çıkan ateşi görebiliyordum.
"Bize aylardır hanım demeyi zor bıraktı, ona ilk defa tanıştığı kıza Zehra'cığım. Bu Selim abinde ilginç biri Bahar yani."
"Öylesine dedi Melek fazla takılma."
"Neyse hadi iyi akşamlar"
"Sağol sana da "
*
Ertesi gün işe gittiğimde ilk iş Zehra'nın raporunu teslim etmek oldu. Masama geçerken Yeliz yanıma geldi ve "Bahar, Müge Hanım dün bütün öğleden sonra defalarca seni sordu, sen işe gelmeyince de epey sinirlendi bilgin olsun."
"Neden arıyormuş ki beni?"
"O kadarını bilmiyorum."
"Peki Yeliz teşekkür ederim." Merak etmiştim, işlerime başlamadan doğruca Müge'nin odasına gittim. Ben odaya girerken Melisa odadan çıkıyordu, birbirimize her zamanki gibi nefretle baktık.
"Günaydın Müge Hanım, dün beni sormuşsunuz." Kafasını bile kaldırmaya tenezzül etmedi. Sadece "Sen kimsin?" dedi umursamaz bir ses tonuyla.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYATIN BAHARI (TAMAMLANDI)
RomantizmSıradan bir hayat yaşayan Bahar, üniversiteden mezun olduktan sonra üst üste başarısız iş deneyimleri yaşamıştır. Hayatta neyi neden yaptığını 23 yaşına kadar fark edememiş, çocukluk hayali ve aslında en büyük isteği olan yazarlığı bunca zaman herk...
