BEDEL

Ah Muzaffer

Bölüm ~ 70

Muzaffer Nefise'nin yanında, hastane odasındaydı.. Nefise ona nefretle bakıyordu.. Muzaffer'se omuzları kaldıramayacağı yük yüzünden çökmüş, öylece onu izliyordu.. Nefise yatakta oturmaya çalışır.. O sıra canı yanar..

Muzaffer hızla yanına gelir..
M:amann..

Tutmaya yeltenince, Nefise onu iter.. Bağırmaya başlar..

N:çek ellerini benden dokunma sakın bana.. Sakın..

Muzaffer'in bakışları değişir.. gözleri dolar.. geri çekilip, yanında ayakta durur.. Bebeğini kaybetmenin acısını ayrı, Nefise'yi kaybetmenin acısını ayrı yaşıyordu.. İki acıyı birden kaldıramıyordu.. yavaşça yatağa oturur.. Nefise'nin nefreti dinmiyordu.. ağlaya ağlaya bağırır..

N:uzak dur benden.. uzak!!!

Muzaffer çaresizce bakar, üzgün bir şekilde ona sarılır.. Nefise itmeye çalışır.. Muzaffer o ittikçe daha sert sarmalar.. Nefise göğsüne vura vura, bağıra bağıra ağlar..

N:senin yüzünden kaybettim bebeğimi.. senin yüzünden .. senin ihanetin yüzünden..

Daha da sert vurmaya başlar.. Muzaffer kollarını okşar.. Artık o da ağlıyordu.. yutkuna yutkuna çıkar ismi dudaklarından..

M:Nefisee..

Nefise durmuyordu.. Göğsüne vurmaya devam eder.. bütün kırılmışlığıyla, bütün öfkesiyle..

N:senden nefret ediyorum.. senin olan her şeyden nefret ediyorum.. o an, ondan da nefret ettimm.. hissetti oğlum.. o yüzden bıraktı beni senin yüzünden..

Nefise Muzaffer'in kollarında ağlaya ağlaya bağırıyordu.. Muzaffer gözlerinden akan yaşlara hakim olamayarak duvara bakıyordu.. Nefise'yi de daha sıkı sarıyordu..

Nefise itmeye çalıştıkça gücü tükeniyordu.. Muzaffer öyle sıkı sarılmıştı ki kollarından kurtulmaya gücü yetmiyordu.. Nefise vurmaya devam eder..

N:seni asla affetmicemm.. ihanetini... kaybettiğim bebeğimi asla anladın mı asla..

Muzaffer gözlerini kapatarak ağlar.. içi acıyordu.. içi çok fazla acıyordu.. nefes almakta zorlanıyordu.. Nefise'nin gücü tükenir sesi gitgide alçalır..

N:asla.. asla.. as..

Nefise artık dayanamaz, tükenir.. kolunu bile kaldıracak hali kalmamıştı.. Başı Muzaffer'in göğsünde, elleri Muzaffer'in kolunda kalır.. Muzaffer sırtını okşar.. İkisi de ağlıyordur..

M:çok üzgünüm.. çok.. Nefise ben .. ben... bebeğimiz..

Nefise sessizce, hıçkıra hıçkıra ağlar.. Muzaffer gözlerini üzgün bir şekilde kapatır.. Öylece dururlar.. yediremiyordu, kabullenemiyordu ihaneti.. hem kim kaldırabilirdi ki?

N:neden yaptın bunu bize.. naptım ben sana.. bunu hak edecek naptım Muzaffer..

Muzaffer çatallaşan sesiyle..
M:yapmadım.. bir gün bile aldatmadım seni..

Usulca saçlarını okşar.. Nefise'nin takaati kalmamıştı.. Kaldıramıyordu başını Muzaffer'in göğsünden, itemiyordu.. Onun yüzünden bu haldeydi ama yine onun kollarında rahatlıyordu..

Muzaffer sarıp sarmaladığı karısının saçlarından öper.. Yavaşça okşar..

M:seni çok seviyorum..