MİNECRAFT ÜÇ KARDEŞ 3: KARANLIĞIN YÜKSELİŞİ

4- Kibir

--Bu nasıl olabilir ?

Köylü yaptıklarının çok övünülecek bir şey olduğunu düşünerek elini göğsüne koyuyor ve:

--İşte benim gücüm. Yüce ben, gibi sözler ile kendini övüyordu.

--Hepsi sizin ve dedenizin sayesinde. Şimdi önümde diz çökün. Mark bir mağara adamının patlamak üzere olan bir patlayıcının ne olduğunu anlamaya çalışırken baktığı gibi köylüye bakıyordu. Biraz daha olağanüstü şey görürse beyni patlayacaktı. Luke köylüyü kızdırmak ve zaman kazanmak için:

--Bu kadarcık mı yani ? İki toprak, birkaç ev ve ağaç. Bunları ben de yaparım, dedi. Köylü öfkeden köpürüyordu.

--Ne cüretle benimle böyle konuşabilirsin. Buraya gelirken lavların üzerine yaptırdığım yüz metrelik heykelimi ya da köleleştirdiğim onca iğrenç canavarı görmedin mi sen ?

--Senin de dediğin gibi iğrenç canavarlar. Kim onlara muhtaç olur ki. Ben olsam onları salıverirdim. Merhamet göstermek çok daha asil ve güçlü bir davranış.

--Heykeline gelecek olursak galiba lavların üzerine diktiğin için yandı bitti kül oldu. Zaten hangi aptal lavın üzerine bir şey inşa eder ki ?

--Ne !! Benim güzel zümrüt heykelim, diyerek telaşla koştu. Kardeşler arkalarındaki golemlere rağmen fırsatı kullanmaya çalıştı. Kaçabilecekleri tek bir yer vardı o da Nether köyünün portalı. Muhtar heykeli görebileceği bir yere geldiğinde rahatladı. Taş ve zümrütten yapılan heykel yanmamıştı. Zaten yanması da imkansızdı.

Geri döndüğünde kardeşler yoktu. Golemlere öfkeyle onları nasıl durduramadıklarını sordu. Golemler kaşlarını düşürdü ve üzgün suratla gül uzattılar. Hemen sonra kardeşler portaldan geri geldi. Johnson çaresiz bir biçimde:

--Buranın havası biraz bastı da dünyadan nefes alıp gelelim dedik, dedi. Son yaşadığı olaylar nasıl olduysa onun mizah duygusunu geliştirmişti. Muhtar:

--Ben de tam dünyada konuşalım diyecektim sizi yalancılar.

Böylece hepsi dünyaya geçti. Portal, iki golemin olduğu bembeyaz kuvars taşlarından yapılmış küçük bir odaya çıkıyordu.

Devam edecek...