0545....: Eve git artık.
0545....: Geç oldu.
Umut: Gitmediğimi bildiğine göre,
Umut: Sen de daha gitmemişsin ki.
0545....: Ailen merak eder seni.
Umut: Onlar yüzünden buradayım zaten.
Umut: Emin ol, hiç merak etmemişlerdir beni.
Umut: Umurlarında bile değilim.
0545....: Annen seni hâlâ seviyor, Umut.
0545....: Babandan dolayı sesini çıkarmıyor o.
Umut: Bunu nereden biliyorsun?
Umut: O da benden nefret ediyor işte.
Umut: Daha ben bile kendimi sevmezken onun beni sevmesini bekleyemem.
0545....: Abin, baban ve annen seni hâlâ seviyor.
Umut: Nasıl oluyor da bu kadar emin olabiliyorsun?
Umut: Onları tanıyor musun?
0545....: Evet, hem de çok yakından.
0545....: Abin cüzdanında senin fotoğrafını saklıyor.
Umut: Söylesene, kimsin sen?
Umut: Gerçekten merak ediyorum.
Umut: Seni tanıyor muyum peki?
Umut: En azından onu söyle.
0545....: Beni görsen hatırlarsın.
0545....: Ama henüz tanımıyorsun.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İskele Prensi | Texting✔
Short StoryTekerlekli sandalyesine alışmış olsa da tedavi için her yolu deneyen Umut, ailesinin ona olan tüm kötü davranışlarını hak ettiğini düşünmektedir. Her gün aynı saatte iskeleye gider, günbatımını izler ve kısa bir süreliğine de olsa her şeyi unutmayı...
