懇意 i'm close｡ yoonmin ✓

e p i l o g u e

THE END

— Namjoon hyung! — Jungkook przeskoczył kilka stopni i wpadł w ramiona rapera, który od paru długich minut wyczekiwał ich na progu dormu.

— Hej Kookie. Cześć hyung — przywitał się Kim, by po chwili wyminąć maknae i pomóc Seokjinowi we wnoszeniu walizek. Tuż za najstarszym szli rozgadani Hobi i Tae. — Opóźnili wam lot? Mieliście być tutaj trzy godziny temu.

— Nie, wpadliśmy jeszcze coś zjeść po drodze.

— O, to fajnie — Namjoon zacisnął usta w cienką kreskę i wydął policzki.

— Spokojnie, wzięliśmy dla ciebie na wynos — powiedział Suga, który właśnie wchodził do mieszkania. Mimo, że w Korei było znacznie cieplej, niż w Finlandii raper nadal miał na sobie kurtkę i ciemną (jiminową) bluzę.

— Hyung, nie jest ci za gorąco? — zapytał z rozbawieniem Namjoon i sięgnął ręką do kaptura, który zakrywał prawie całą głowę Mina.

— Zostaw — fuknął, w ostatniej chwili łapiąc się za głowę, by młodszy nie był w stanie zsunąć z niej całego materiału.

— Co ci Yoongi? — odparł Seokjin, który w sekundę wymienił się spojrzeniem z zaskoczonym Joonem.

— Nic, po prostu jest mi zimno... — mruknął Min, chcąc jak najszybciej ukryć się w swojej sypialni.

— Chwila, moment, nie tak prędko.

— Jezu hyung... nie jestem dzieckiem — Yoongi przewrócił oczami, słysząc rodzicielski ton Jina, którego ten używał jedynie po to, aby podkreślić, że należy się go słuchać.

— To jest jakieś pocieszenie, ale i tak dowiem się co przed nami ukrywasz.

— Gdzie Jimin? — zapytał Tae, wychodząc z sypialni i przystając tuż przy wejściu, gdzie wciąż stali hyungowie.

— Właśnie, gdzie on jest?

— Gada z kimś przez telefon — Doszedł ich donośny głos maknae z wnętrza łazienki.

— Pewnie zaraz przyjdzie — dodał Hobi, kierując się w stronę kuchni. — Chce ktoś soju?

— Mnie możesz nalać — odparł Taehyung, w podskokach podbiegając do chłopaka i przytulając się do jego pleców.

— Ale tylko jeden kieliszek.

— Nam też — odparł najstarszy, ciągnąc za sobą lidera.

— Co oblewamy? — zapytał Parka, który właśnie zamykał za sobą drzwi.

— Dobrze, że jesteś, Jimin. Nie mamy specjalnie żadnej okazji, dlatego nie robimy toastu — odparł Hoseok, podając każdemu po kolei napój.

Jimin uściskał rękę Namjoona i tak jak reszta przyjął kieliszek.

— Jeśli nikt nie ma pomysłu dlaczego pijemy, to ja mam.