Sleeping With My Professor (B×B) [Completed]

CHAPTER 5

Monday

Mabilis na dumating ang araw na aking kinakatakutan. Ngayon lang ako natakot ng husto sa araw na ito.

Papunta na akong university and God knows how my knees wobble in fears. Shit. Mamaya ko nalang siguro poproblemahin ang problemang ito. 10:00-12:00 pa ang klase ko kay Mr. Lhar, I need to focus on my studies kailangan ko to. No disturbance muna. Focus lang bahala na.

As I entered the room. The piercing gaze of my friends almost stab me to death. Andito rin si Gab at Hale nag effort pa talaga sila.para gisahin ako. Tiffany approach me with her eyes scanning my soul. Patay nakalimutan kong gumawa ng excuse. Bahala na rin kung ano lumabas sa bibig ko.

“Nasaan ka noong Friday ng gabi? Bigla ka nalang Nawala!?” as usual her voice can make you deaf. Kung makasigaw naman tong babaeng 'to akala mo nasa magkabilang panig kami ng mundo. Ansakit sa tenga.

“Tiff ang aga aga bunganga mo sasalubong sa akin? Pwede bang umupo muna ako?”  nayayamot kung sagot

“ Let her Tiff umupo ka muna Win.” Gab said with his voice containing the authority and power.  Thank you Gab whoooah buti nalang andito sya.

After that umupo nalang ako sa aking upuan. The four of them went in a circle and I am in the center. Eto na, lilitisin na ako. Para akong iniimbestigahan ng NBI sa posisyon ko.

“So asan ka nga ba? Ba't nawala ka?”  tanong ni Sheena na puno ng malisya. Pustahan tayo may iniisip tong kagagahan. Amp.

“ Oo nga Win. Where did you go?” segunda ni Hale.

“ I’m very sorry guys. I really didn’t have a chance na magpaalam. Umuwi nalang ako una sa inyo kasi sobrang hilo ko na. I’m really sorry.” palusot ko. Well, umuwi naman talaga ako, hindi nga lang sa bahay hehe.

“Jusme ka! Pinag-alala mo kami nang lubusan ha. We are so worried what happened that night.” Napayuko nalang ako sa tinuran ni Tiffany. Na gi-guilty talaga ako. Aside sa pinag-alala ko sila. I lied to them. Sorry in advance nalang guys.

“Sorry” I muttered.

“Okay na’yon what’s more important is that ok ka lang. Tho, sa susunod wag ka nang makakalimot magpaalam sa amin," saad ni Hale. Buti nalang talaga.

"Sge na, mauna na kami ni Gab at baka ma late pa kami. Kitakits nalang mamaya," dagdag pa ni Hale. Kasabay nun ay ang pagtayo nila ni Gab at paalis na sa room. Pero bago pa man sila tuluyang maka alis ay napansin ko ang paglingon ni Gab sa akin.

Pumasok na ang unang prof namin sa araw na ito. Kaya bumalik na sila sa kani-kanilang upuan.

Time passed by, at unti-unti na akong kinakabahan. Para akong matatae sa aking naiisip na pwedeng mangyari. What if um-absent nalang ako sa period nya mamaya? but, that only means takot talaga ako at ayokong isipin nya 'yon. Mas lalo ko lang papalalain ang sitwasyon ko ngayon.

Hindi. Hindi ako magpapaepekto, stick ako sa planong ibabaon sya sa limot. What happened on that freakin’ night will only remain a memory. Ibabalewala ko na yon.

At dumating na nga ang oras na aking kinamumuhian. Mr. Alfonso stood plainly in the middle of the four corners of the room. Nag check muna sya ng attendance before proceeding with his class. Ang angas nya talaga, covered with his dark gloomy aura. Shit. Shit.  Yukong-yuko ako the whole time.

“Gomez”

“Present”

“Gonod”

“Present”

“Guzman”  shit. Damn. F*ck.  I remained silent when he called my name. Nakayuko lang ako at never bothered saying present. Bahala na talaga.