Do I Know You?

MIKWYA: Dalawa

A/N: Guyth, sa chap na ito ay may malaking bahagi akong binago. Sorry kung binago ang 1/4 sa chap na ito, pero nandito parin naman ung pinakakwento, inimprove ko lang sya para mas feel na basahin sya. SALAMAT sa pag-iintindi ^__^

~~~

Dalawa

*Melissa*

"Alam mo Marie, Pare—" napatigil ako sa pagsasalita ng may pumasok nang sobrang bilis at namalayan ko nalang na may nakayakap sa akin.

"Melissa, ok ka lang ba? Nung iniwan mo ako sa detention room. Nagulat ako nun dahil sinampal mo ako nun nang hindi ko naman ang dahilan, pero nung bumalik na ang wisyo ko. Lumabas agad ako at hinanap kita, pero hindi nakita. Nagtanong tanong na ako, pero hindi parin kita mahanap hanggang sa nabalitaan ko na nasa hospital ka" sabi nya na nag-aalala. Bumitaw namam sya sa pagkakayakap sa akin.

Napakunot ako ang noo habang tinitignan sya dahil kitang kita sa mukha nya ang sobrang pag-aalala. Kanino? Sa akin? Baki?

"Alam mo ba? Nag-alala talaga ako nang malaman kong nandito ka. Kung ano ano ang pumasok sa isip ko na kung okay ka lang ba? O kung ano nang nangyari sayo at bakit ka nandito?" he said. Kitang kita talaga sa mukha nya na nag-aalala sya nang husto.

Na-alala ko tuloy ung nangyari kanina. Bakit? Bakit ganun ang turing nya sa akin? Kung sino pa ang hindi kilala ko, sya pa ung nag-alala sa akin ng husto.

Bakit ZEKE? Bakit mo ako ginaganito? PLEASE LANG? PATAWARIN MO MO AKO, SORRY ZEKE, SORRY !

"Bakit ka umiiyak? Okay ka lang ba? May masakit ba sayo?"

Hindi ko man lang namalayan na tumutulo na pala ang luha ko. Sh*T. Bakit mo ginagawa to sa akin, ung ganitong pag-aalala sa akin? I can't help it but to cry.

Ilalapat nya sana ung kamay nya sa mukha ko nang bigla ko itong tinapik. Nakita ko naman ang sobrang lungkot na mukha nya. Nagulat nalang ako nang lumuhod sya at hinawakan ang kamay ko.

"Okay, Melissa. I-i'm sorry kung ano man ang ginawa ko sayo. Sorry talaga, kung ano man yun. Hindi na ma-uulit, basta mapatawad mo lang ako. Melissa, please? I'm so sorry. Ayoko na nagkakaganito tayo. Ayoko ko na nag-aaway tayo." he said sincerely. I looked at him. Why? Ang isang tanong ang nasa isip ko.

Tatanggalin ko na sana yung kamay ko na hawak nya nang biglang may pumapalakpak

"EHEM EHEM. Mawalang galang lang sa inyo. Maistorbo ko muna kayo" sabi ni Marie na agad namang napatingin itong lalaking to sa kanya. Pinunasan ko naman agad ang mga luha ko.

Tumingin naman sa akin si Marie. Tinititigan nya lang ako sa aking mga mata.

"Lissa, ngayon alam ko na ang problema mo kaya ka umiiyak.. kanina at ngayon, kasi dahil sa kanya. Kita naman eh. So ang payo ko lang, dapat wag mong patagalin ang away nyo baka magkahiwalay lang kayo nyan. Sayang naman ang pinag-hirapan nyong pag-ibig kung maghihiwalay lang kayo. Dapat laging may isa sa inyo ang magpakumbaba. Sa pagmamahalan hindi kailangang magpataasan ng pride dahil mahirap magkabati ang dalawang tao kung parehas ang mataas pride nyo. Hindi kasi kinakain ang pride. Ang pride ginagamit sa paglalaba, hindi ito sinasabuhay." mahabang sabi nya at ngumiti sa akin.