ASĪ GELĪN (Wattys 2023)

~24~

( İçimden geldiği gibi yazıyorum.  Okuma sayısı olmasa yazma isteği gelmeyecek gibi. İyi yazmasam da emek veriyorum ve bu emeğin karşılığını alamıyorum. İyi değilim biliyorum yine de yazmayı seviyorum. Umarım beğenirsiniz. Sınav haftasındayım ve üstüne çok düşemedim. Saçmalamış olabilirim. Keyifli okumalar)

İş yerinin uzun koridorlarının sonuna doğru ilerlerken, attığım adım hayatın zorluklarıyla çökmüş yaşlı adamın adımları gibi yavaş ve temkinliydi. Bir sonraki adımım hayatımın sonu olabilirdi. Beni neler beklediğini bilmeden ilerledim. Yasak meyvenin tohumunu hatırlatan, Âdem elmam sürekli oynuyordu. O kadar gergindim ki damarlarım botoks yapmış kadın gibiydi. Vücudumun isyanı sonucu çıkan ter damlaları yağmurda kalmış gibi beni sırılsıklam yapmıştı...

Babamın ardında bıraktığı konuma göre hareket ettim. Haluk amcanın tuvaletine doğru ilerledim. Daha önce girme ihtiyacı duymamıştım. Belki de ölen birinin anılarına dokunmak istemediğimden, koltuğuna bile oturmadım henüz. Kapının sağ kısmında bulunan küçük lekeye dokundum. Yaptığım şey ile hayatımı sonlandırabilirdim...

Lekeye dokunduğum da çıkan bölmenin içine bana ait kan örneğini ve hile yoluyla oluşturduğum kan örneğini koydum. Babamın tek istediği bu odanın içindeki paralardı ve o dosyaları buraya koyduğunu biliyordum. Kapı açıldı ve bedenimde bir acı yoktu. Bu durumdan daha çok beni şaşkına çeviren Ebral'i görmek olmuştu. Kapı bu nedenle açılmış ve bana bir şey olmamıştı. Onun sayesinde bir kez daha hayattaydım. Suskunduk ikimizde ona açıklayamazdım. Hayal kırıklığını tüm hücrelerinde taşıyan Ebral' in attığı tokadı hakketmemiştim...

Odaya geçtiğimizde bana bağırdı. 'Hep başkalarının hayatı için uğraşıyorsun. Bir tek zeki sen misin? Sence bu yöntemi baban yapmaz mıydı? Bizi beklemek yerine. İçeriye erişimim olduğunu biliyordun. Bana bu kadar mı güvenemiyorsun. Benden rica ettiğinde seni geri mi çevirecektim. Senin bunu para için yapmayacağını bilecek kadar tanıyorum. Bencilsin. Bizi korumak için bir tek kendini tehlikeye atmaya çalışıyorsun. İsteğin dışında olsada ben senin karın yani ailenin parçasıyım. Ve hep sana güvendim. Beni kundakta bir başına bırakan babam bile seni daha çabuk kabullendi ve güvendi. Eğer sana güvenmeseydi işler için yetki verir miydi? Aklım almıyor ya ben olmasaydım. Kurulan mekanizmalarla acı çeke çeke ölecektin. Değer mi? Hayır. Yeter sadece bizi düşünmekten vazgeç. Sende varsın. Lütfen hatırım için başkalarını kendi canının önüne koyarak kendini değersizleştirme. Ve emin ol bizi korumak isterken sana bir şey olduğunda mutlu olmayacağız. Baban içeriye hiçbir şey koymadı alamayacağı gibi bir şeyde ekleyemezdi. Sadece kapıda koruma yok. Beni bu şekilde koruyacaksan boşanalım. Senin hayatına mal olacak kadar zarar veriyorsam ben bunu istemiyorum. Ben yeterince vicdan azabı çekiyorum. Senide onların arasına ekleyemem.' Cevap vermemi beklemeden gitti. Konuştuklarında haklıydı. Ama beni dinlemesi gerekiyordu.

Aklımı toparlamam gerekiyordu. Babam belki de beni bilerek bu yöne sürükledi. Çünkü biliyordu onun gibi düşüneceğimi. Benim onun gibi piş işleri yapacak biri olmadığımı biliyordu. Beni öldürüp işlerin devam etmesini istedi ya da göz dağı vermek istedi. Çünkü tek gelmeyerek, Ebral ile gideceğimi de düşünmüş olabilir. Tek bir amacı vardı ölse bile onun izinden gitmemi istiyordu. Asla onun gibi biri olmayacaktım. Ölsem bile. Ölümden hiç korkmadım tek korkum lanet olsun ki ardımda yaşayanların zarar göreceğini bilmemdi...
Şuracıkta kafama sıkardım. Yeterince eziyet etmedin mi bana yetmedi mi hırsın, lan kefenin cebi yok ne götürdün ardında. Bembeyaz kefene bile yakışmadı bedenin, kirlendi o kadar yıkan ki baba sen hep pissin benim gibi, her hücren bir masumun yok oluşuna sebep oldu. Dosya da yok bunu ortaya attın, tek istediğin miras. Ölü olsan da yok olsam da tek istediğin o paralar....