ASĪ GELĪN (Wattys 2023)

~30~

Aldığım ilaçları kesmek için korkularımla yüzleşmem gerekiyordu. Hayat çok garipti korkularımla yüzleşmem için sevdiğim adamla vakit geçirmem gerekiyordu. Ondan kaçmaya çalışırken, tek varış noktamın o olması. Ona baktığımda acı çekiyordum. İkilemde sıkışıp kalmıştım. Onu hem özlüyor hem de görmek istemiyordum. Konuşmaya ihtiyacım vardı. Korkularımı anlatmayı isterdim anneme. Onun varlığına ihtiyacım vardı. Aklımdaki sorular cevapsız kalmazdı ve hayatımı etkilemezdi...

Beyza ile ders başlamadan önce kantine indik. Boş masaların birine oturduk. Beyza: "Belki halen bana olanları anlatacak kadar güvenmiyor olabilirsin buna kırılmam. Ama ben eski seni geri istiyorum. Beni az çok tanıdın. Ben kendimden başka kimseye zarar vermem. Tek güvendiğim kişiyi de kaybetmek istemem. Şu an bizi dinleyecek kimse yok, lütfen benimle konuş ve tek başına çözmeye çalışma."

-Sana güvenip güvenmemekle alakası yok konunun. Ben anlattıkça o günü yaşıyorum. Düşünmeye bile korkuyorum. Ben dinime sığınarak birçok şeyin üstesinden geldim. O bizden bir yaş büyük olmasına rağmen kıskançlığına yenik düşüp bana işkence etti. Beni dövmesi canımı yaktı ama katlandım. O başörtümü açtığında ben kendimi çıplak gibi hissettim. Evli olmayı geçtim ben Rabbim için kapandım ve o beni bu konuda vurdu. Beni çok yıktı. Ben diğer erkeklere karşı hep mesafeli oldum. Hem dinim gereği hem de benim eşime karşı sorumluluğum var. O benim saçımı okşayıp benim iznim olmadan beni öptü. Ben kendimi çok aşağılık biri olarak hissettim. Bu nedenle, Mehmet'in yüzüne bakamadım. (Ben onu sevmeme rağmen başörtümü yanında hiç açmadım yatarken bile, belki de bu şekilde onunla aramıza mesafe koymaya çalıştım. Ama o gördü ve ilk o pislik elleriyle dokundu.) Aşamıyorum. Kendimi suçlu hissediyorum. Koruyamadım engel olamadım...

- Nedenini sormadım ve sormayacağım "deyip hıçkırıklı ağlayışıyla bana sarıldı. "Sen kendine çok büyük haksızlık yapıyorsun. Sen tanıdığım en güçlü birisin. Seni sen kadar anlayamam ama anlıyorum. Senin hiçbir suçun yok. Sen tertemizsin. Mehmet eniştem bunu biliyor. Ve sana ulaşmak için öğretmen oldu. Sen masumsun. Korkma diyemem ama kendini asla suçlama diyebilirim...

Dersleri daha dikkatli dinlemeye başlamıştım. Yavaş yavaş toparlanıyordum. Gerçek dostlar edindiğim için şanslıydım. Üniversite okumalarına rağmen beni ziyarete gelip destek oluyordular. Bugün cumaydı. Ve Yasemin Annemin yanına gidecektim. Onun sevgisi bana çok iyi geliyordu. Ben ilk önce lavaboya uğrayıp sonra odama geçtim. İçeri girdiğimde kızların ilgi odağı ben olmuştum. Burcu Abla kapıdan içeri adımımı atmamla konuşmaya başlaması bir olmuştu. "Allah herkese seninki gibi kaynana nasip etsin" dedi ve diğer kızlar durur mu, "âmin "deyip gülmeye başladılar. Ayşe abla, Mehmet Hoca'nın abisi veya kardeşi var mıydı? Diye sordu. Allah Razı olsun içimizdeki en akıllı olan Beyza benim şaşkın halimi görünce açıklama yaptı: Kayınvaliden eşyalarını toplatmış e kızları biliyorsun anında kaynadı çeneleri.

Haberim yoktu ve bana bir şey söylememişti Yasemin Anne. Kızlarla oturup sohbet ettik. Beni ziyarete geldikleri için onlara minnettardım. Onları uğurladım. Beni o bırakacaktı. Buna hazır mıyım? Delice atan kalbim onu çok özlemişti. Derin nefes alıp aşağı indim. Nadiren sigara içerdi benim yanım da. Yine siyah giyinmişti. Doyasıya baktım yüzüne. Korksam da kendimden tiksinsem de onu özlemiştim...

Yedi yaşındayken binmiştim onunla birlikte ilk defa arabaya ve o günden beri hayatımın merkezi o olmuştu. Yanımda olmasını ve birlikte vakit geçirmeyi özlemiştim. Sevgim korkumun önüne geçmeyi başarmıştı. Genelde siyah giymeyi tercih ediyordu. Kömürün elmasa dönüşümü gibi kıyafetler Mehmet Abiyle parlıyordu. Yakışıklıydı ve ben onun kalbine âşık olmuştum içindeki özgür kalmaya çalışan çocuğa. Şu an aklımdaki görüntülere inat baktım ona. İlerledim emin adımlarla yanına nefesimin hızlanmasını ve kulağımdaki çınlamayı umursamadan...