ASĪ GELĪN (Wattys 2023)

~9~

Mehmet;

Elimdeki silahın ağırlığı kaderimin ağırlığından hafif geliyordu. Sevmek suçtu, kafese mahkûm yavru kuşu özgür bırakmak yasaktı...
Benim babam neden böyleydi? Neden düştüğümde benim yaramı saran değil de beni düşüren oydu. Her seferinde onu affettim. Ben kendim olmaktan vazgeçtim. O bir bataklıktı ve ben yaşamak isterken onun bataklığına düştüm her seferinde. Çıkamıyorum. Nefes alamıyorum. Dünyam karanlık.
Ben o bataklıkta yaşamaya alıştım. Ben kendimi öldürüp, yaşamayı başardım. Benim ruhum gökyüzünde asılıydı, bedenim bataklıktaydı. Yeterince pisliğe bulaşmıştım.

Seni sevmek için çok çabaladım. Annemin göz yaşlarını silen her seferinde bendim. Yine de affettim seni. Bir bahane bularak iyice battım bataklığına bu sefer artık çıkmak için savaşmayacağım. Gökyüzünde asılı ruhumun yanına göndereceğim bedenimi. Senin bataklığında yok olacağız birlikte...

Sinirlerim yeterince bozuktu ve pezevenklerin araba kullanışları sinirimi iyice bozuyordu. Hız sınırını aştığım gibi yanan kırmızı ışıklarda geçmiştim ve umurumda değildi. Babamı bulmam gerekiyordu. Bu oyuna bir son verecek ve onun bataklığına artık masum insanlar bulaşmayacaktı.

Hiçlikte kayboluyordum. Karanlığa teslim olmaya gidiyordum. Mekâna varmıştım. Adamları sayesinde nerede olduğunu öğrenmiştim. Midemi bulandırıyordu. Her boku yapan bu adamı öldürmem herkesin yararına olacaktı. Yaptığım için asla pişman olmayacaktım. Onun yaptığı gibi sevgisinden yararlanıp, ona ebedi acı yaşatacaktım.

Odaya daldığımda babam garip bakışlar atarken yanındaki kadın çığlık atmıştı. "Eğlencenizi böldüğüm için kusura bakmayın." babam yanındaki kadını kovup giyinmeye başladı. Çok sakindi benim nefretime inat onun bakışları, yapamayacağımı sanıyordu. Yine aynı şeyleri zırvalamaya başladı. " bunu yapmaya mecburdum. Mecburuz. Yaşamak için bunu yapmalıyız. Kendini geç anneni düşün. Ben siktiğim koltuktan atılırsam onu yaşatırlar mı sanıyorsun? Ben çektirdiğim acıların daha fazlasını çekiyorum ama yapmam gerekiyor. Bunu en iyi sen biliyorsun. Anneni korumak için her boku yapmadın mı lan. Benim ne yapmamı bekliyorsun. Ben bu hayata mecburum. Sende katlanmaya mecbursun. Aptal kafana bunu sok. Çek o tetiği beni öldürmezsin ki kendi sonunu kendi ellerinle yazmış olursun."

Sözlerinin beni etkileyeceğini sanıyordu ama yanılıyordu. Tetiğin çıkardığı tehdit vari sesi babamın çenesini kapatmış ve gözlerine korkuyu yerleştirmişti." bana sen öğrettin baba silah kullanmayı. Oyuncak diye almıştım elime ilk defa, ağırdı tıpkı boynuma yüklediği yük gibi. Ben bir el ateş attım ve adamın kalbine denk geldi. Yüzüme sıçrayan kan gerçekti. O adam bir daha yaşamadı ve ben oyun oynamayı bıraktım. Çocuktum lan ben bekledim sabaha kadar oyunun bitmesi için o adamın ayağa kalkması için
O kalkmadı ve sen kazandın. Kendi elinle benim masumiyetimi yok ettin. Elime ilk aldığımda ıskalamadım baba. Şimdide ıskalamayacağım. Senin taş olan kalbini ateş ile köze döndüreceğim. Senin; annemin, benim, Ebral 'in, onca masum kadın, çocuk... Hepsinin intikamını alacağım. Baba artık senin iplerinden kurtulup bataklığını kurutacağım."

Sesimin yüksekliğinden kendim bile korkmaya başlamıştım. Soğukkanlılığımdan korkmaya başladım. İşi uzatmak istemiyordum. Şeytanın hoşuna gidiyordu benim hareketlerim ve çok iyi şekilde beni gaza getiriyordu. Anlık olmuştu her şey babam varlığıyla çocukluğumu çaldı şimdide varlığıyla gençliğimi çalıyordu. Onu vuramayacağımı sanıyordu. Ona bu iyiliği yapmayacaktım. Kalbime bastırdığım silahın soğukluğu, bedenimi rahatlatmıştı. " Sen hep beni kukla gibi kullandın. Benim ne kadar acı çektiğimi görmedin. O küçük kızdan ne istedin baba onu özgür bırakıyorum. Ben senin için bir hiçim ve öldüğüme bile üzülmeyeceğini biliyorum." babamın gözleri yuvalarından çıkacak gibi bakıyordu. Tam tetiği çekeceğim sıra başımda hissettiğim ağrı ile birlikte boğuk kırılma sesi duymuştum, yere yığılmadan önce...