Kızı Mehmet'ten önce bulduğum için şanslıydım. Yalan söylediğimi sanıyordu ama kızı yakalarken Mehmet'i kötü yaralamıştı. Yakında onun ölüm haberini alırdık. Kız iyice huysuzlaşmıştı ve ben düşmanlarımın odağındaki kolay lokmaydım. Kaçmayı planlıyordum. Kız zengindi ve ona yaptığım bakıcılığın ücretini babası sayesinde alabilecektim. Kız çok inatçıydı. Çeşmeden içtiği su hariç ağzına bir lokma koymamıştı. Açlıktan ve inadından ölmeden önce babasına ulaşmanın yollarını arıyordum. Bu sayede ikimizde özgür kalacaktık.
Yasemin Hanım,
Oğlumun ameliyatını, yer altının dilsiz ikizleri yapıyordu her zamanki gibi. Ben hep korktum. Benim yavrumun yaşamı hiç kolay olmadı. O çoğu kez ölümün köşesinden döndü. Bu kez çok kötü yaralanmıştı. Benim alışıp güçlü olmama gerekiyordu ama ben yapamıyordum ben çok korkuyordum. Ortamın koşulları hastaneye göre kötüydü ve benim elimden bir şey gelmiyordu. Bekledikçe zaman ilerlemiyordu. Yüreğimde ki son parçalarda küle dönmüştü. Ağlamadım, oğlum iyi olacaktı ve o benim ağlamamdan nefret ediyordu.
Ebral' in babası kızını arıyordu. O son anda yetişmiş olmasaydı Mehmet ölmüş olacaktı. Kızını kurtaramamıştı. Benim yanımda durmuş bana destek olmuştu. Bunu yapmak zorunda değildi. Kızını çekip alıp gidebileceği zamanda bunlar başımıza gelmişti. Oğlum babasının pisliklerinden kurtulamamıştı ama Ebral kurtulabilirdi. Dualarım ikisi içindi. Ebral'e yardım edemedim ama onu seviyor ve zarar görmesini istemiyordum. Daha fazla hırpalanmadan mutluluğuna kavuşmasını istiyordum.
Gece yarısı biten ameliyat, uzun sürmesine rağmen iyi geçmişti. Ömrümün bir parçası bu zamanda kopup gitmişti. Çok şükür o iyiydi. Onu göremiyordum. Onun elini tutup kokusunu içime çekemiyordum ama biraz daha sabretmem gerekiyordu. Ortam zaten kötüydü ve benden mikrop kapabilirdi. Hasan geberdin yine de kurtulamadık senin pisliklerinden. Keşke seni tanıdığım gün ölseydim ve seni hiç sevmeseydim...
1 hafta sonra...
Mehmet'in durumu stabildi. Ama başını sert vurduğu için uyandığında nasıl bir sürprizle karşılaşacağımızı bilmiyorduk bu nedenle endişeliydik. Bu süreçte oğlumun yakın arkadaşı ile tanışmıştım. O da çok endişelenmiş ve bize destek olmuştu. "Büşra Kızım nasıl teşekkür edeceğimi bilmiyorum. "Beni susturup bana sarıldı. Oğlum normal hastanede tedavi görüyordu. Evet bu dünyanın içerisindeydim. Ama korktum çünkü bu olay duyulmaması gerekiyordu. Mehmet yeni babasının koltuğuna oturdu. Yardım istediğim an onu tehlikeye sokabilirdim. Bu nedenle çaresizdim taki Büşra ile karşılaşıncaya kadar. Onunla şahsen tanışmamıştım ama Hasan ve Mehmet'ten ismini duydum. Ve Mehmet kuzeninin yanımda çalışmış ve arkadaşı olduğunu öğrenmem rahatlatmıştı beni. Büşra sahte kimlik ayarlamıştı ve onu hastaneye taşırken, Mehmet'in kılığını değiştirmiştik. Yer altı dünyasının adamları her yerdeydi ve bizim tedbirli olmamız gerekiyordu.
.....
Zaman bizim ne yaşadığımıza bakmadan hiçbir şey olmamış gibi ilerliyordu. Oğlumu henüz görememiştim ve halen bekleyişteydim. Bu süreçte Haluk kızını kurtarmayı başarmıştı. O da Mehmet'in yanındaki odada kalıyordu çünkü o da tehlikedeydi. Onu gördüğümde ölen kocamın ardından kötü sözlerimin yenisini ekledim. Vücudu yaralıydı. Şerefsizler küçücük kızı dövmüştüler. Aç kaldığı için vücudu zayıf düşmüştü.
.....
Anneliğin en güzel yanı olan onu ilk kucağıma alışım gibi heyecanlıydı yüreğim. Onu çok özlemiştim. İçeriye benden önce Büşra girmişti. Benden daha çok heyecanlıydı. Yardımları için ona minnettardım. İçeriden gelen bağrış sesleri beni korkutmuştu. Hızlı adımlarımla içeriye girdim. "Karım nerde? " diye bağıran evladım başka kelime söylemiyordu. Bakışları ve hareketleri farklıydı. Büşra'yı tersliyordu. Beni görünce 'Anne sen buradasın karım babam ile birlikte mi? O nerde onu görmek istiyorum." dediğinde yerimde kala kaldım. Neden böyle konuşuyordu? Büşra daha fazla dayanamayıp dışarı çıktı. Doktor çağırmak için. Onu sakinleştirmek için yalan söyledim. İçeriye giren doktor bizi dışarı çıkarmıştı. Neyi vardı bilmiyordum ve bu durum beni oldukça korkutmuştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ASĪ GELĪN (Wattys 2023)
SpiritualitéEbral: Kaderim boynumda kördüğüm olmuşken ben can çekişiyordum hayatın bana sunduğu tuzaklar ile. Ya ben yaşayacaktım ya da teslim olacaktım azrailime. Yaşım, canım, ben... Hiç bir zaman önemli olmadım onlar için. Ama ben vardım. Ben asi kişiliğimle...