Wyspa przeznaczenia

Rozdział 27

Rozpoznałam go to był ... Artur?!

Obróciłam się na drugi bok. Nie chciałam nikogo widzieć. Chciałam pobyć sama.

...

Życie nie może spełnić tak prostego życzenia?! Nie!

W drzwiach pojawił się lekarz, szybko zamknęłam oczy. Słyszałam jeszcze kogoś. To był kobiecy głos. Przybiegła do mnie i mnie przytuliła. Bardzo trudziłam się aby nie otworzyć oczu. Rozpoznałam jej głos. To była moja Ami.

Na pewno się o mnie martwiła, szczególnie, że zostawiłam w jej szafce list z tym co chce zrobić i tyle.

Lekarz zganił ją za jej zachowanie. Artur się obudził i poszedł porozmawiać z nim, a ona zajęła jego miejsce.

Jak wyszli otworzyłam oczy "budząc się".

- Lena! Ty żyjesz! - pisnęła, tak że myślałam, że ogłuchnę.

Uciszyłam ją gestem ręki.

- Tak się martwiła... - dodała szeptem i starała się usiedzieć na krześle. - Jak widzę udało Ci się spełnić swoją misję. Ty to masz szczęście kobieto...

Kiwnęłam głową na znak, że potwierdzam jej słowa.

- Czemu nic nie mówisz?

Nie umiałam nic powiedzieć, łzy płynęły mi jak strumyki. Ami weszła na łóżko i mnie przytuliła. Potrzebowałam tego i to bardzo. W końcu musiała zawołać lekarza, aby powiadomić go że się obudziłam.

Zrobił mi potrzebne badania i wypuścił do pokoju. Szłam z Ami w ciszy. Nie przeszkadzała nam. Ami na początku tylko naciskała, żebym streściła jej podróż, powiedziała coś, ale nie chciałam o tym gadać. Wiedziałam, tylko że muszę się z kontaktować z głosem faceta, z  którym kontaktowałam się przez myśli.

Gdy weszłyśmy do pokoju, wyszłam na balkon, a tam pojawiła się moja Klara! Przytuliłam się do niej. Odbyłyśmy rytuał przywitania. Zaczyna, się tak że ona dzióbkiem daj mi całusy na moją twarz, później ociera się o policzek i nastawia kark, a ja ją tam tak nosem głaszcze i lekko dmucham. Na koniec daje jej całusa w dzióbek i ona wskakuje mi na ramię. Najczęściej później grzebie w moich włosach, co strasznie łaskocze.

Tak weszłyśmy, Ami podeszła do nas i delikatnie pogłaskała łobuziare.

Prawdę mówiąc całkowicie nie chciało mi się rozmawiać. Ami w końcu odpuściła.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Dziś krótszy, ale mam nadzieję, że się podoba!

Pozdrawiam 😘😘😘
White_Angelgirl