kurban olduğum karadeniz (Tamamlandı)

31.bölüm《İyi ki doğdun Karadeniz!》

Size, çoook uzun bir bölümle geldim. Finale adım adım..son 4 bölüm. Bol bol yorumlarınızı bekliyorum canımcımlar 😚😚😍😍

İyi okumalar...

Hayat bana yepyeni üç mucize daha vermişti. Üç minik kalp, üç soluk ve üç can...

Sevdiğim adam ve benden olan üç ayrı mucize..

Hani derler ya kelimeler kifayetsiz kalıyor diye..hah tamda öyle bir an içinde duygularımı en yüksek saffada yaşadığım bir zaman dilimi içindeydim. Dilimden şükür duaları dökülmezken sarıldığım güçlü bedenin varlığına yaslanarak ayakta durmaya çalıştım. Duygularım o kadar yoğun ve karmakarışıktı ki..

Bir bebek düşünürken üç bebek birden içimde, karnımda hayat buluyordu. Peki ben nasıl anne olunur bilmezken onlara nasıl bakabilecektim. Benim için zor ve başa çıkılması güç birşeydi. Anneliğe dair hiç birşey bilmiyordum ki ben! Bu defa kesinlikle, bana örnek olmayacak annemin ömrüm boyunca yaşattıklarını düşünerek gözyaşlarına boğuldum. O beni..tek evladını cehennem hayatına itip gitmişti. Saçlarımı hiç okşamamıştı. Beni hiç öpmemişti. Çevremde tek örnek alabileceğim anne adayı Emine annemdi. O gerçek bir anne, çocuklarının üzerine aşırı titreyen muhteşem bir kadındı.

Ya ben?

Beceriksiz, toy ve o kadar çok korkuyordum ki. Bir değil üç bebeğe annelik yapmak? İmkansız değildi ama düşününce zordu. Burnumu sesli bir biçimde çekip gözlerimi sevdiğim adama diktim.

"Fırtına..Ben üç bebeğe birden nasıl bakacağım?"

Gülümsedi. Alnını alnıma yaslarken yüzünde muzip bir ifade vardı.

"Sen mükemmel bir anne olacaksın güzelim."

"Nasıl? Ben daha anne nasıl olunur onu bile bilmiyorum ki.."diye mırıldandım. Gözyaşlarımın dinmeye hiç niyeti yokmuş gibiydi. "Üstelik bir değil üç çocuk birden."

Fırtına şefkatle baş parmaklarını yanağımın üzerinde dolaştırırken eğildi ve burnumun ucuna küçük bir öpücük kondurdu. "Ben varım güzelim.."

"Ama sen çalışıyorsun!"diye sözünü kestim.

Kıkırdadı. "O halde..Annem var, babaannem var, Pınar var onlar sana yardımcı olacaklardır güzelim. Şimdi bunları mı düşünüyorsun yani?"

Yüzümü salladırarak bir kez daha burnumu çektim ve dudaklarımı büzerek ellerimi karnımın üzerinde birleştirdim. O kadar tuhaf bir karmaşa içindeydim ki karnımdaki bebeklerime hitaben fısıldadım.

"Sakın sizi istemediğimi düşünmeyin olur mu? Ben sadece korkuyorum ama sizi çok seveceğim. Sizin için herşeyi öğreneceğim..söz veriyorum"

"Birlikte öğreneceğiz güzelim!" Fırtına'nın yalancı uyarı dolu sesiyle kıkırdadım ve onun muhteşem gözlerine bakarak sözlerime devam ettim.

"Babamız da bizimle olacak. Biz çok mutlu ve büyük bir aile olacağız.. değil mi babaları?"

Fırtına başını geriye atıp kahkaha attı. "Ömrüm size feda olsun hatun. Allah izin verdikçe, her anınızda yanınızda olacağım."

Gözlerimin mutluluktan patladığını hissederken kahkaha atarak kocamın az önce çıktığım kolları arasına kendimi savurdum.

"Allah ayırmadıkça!"

"Sonsuza denk!"

"Araya giriyorum ama takip edeceğimiz hamilelik dönemi için biraz bilgi alışverişi yapmamız gerekecek." Seval hanım mutluluğumuza ortak olurcasına gülümserken onu onaylanarak Fırtına ile karşısındaki koltuklara kurulduk. Öğrenmemiz gereken o kadar çok şey vardı ki. Anne ve baba nasıl olur sorusunun cevabına fazlasıyla açtık.