MASUMİYET SANCISI 1.SERİSİ /TAMAMLANDI#wattsy2019

3.bölüm

Sabah yüreğimde bir burukluk la uyandım.
Dün geceden kalma yorgunluk ve açlık başımı döndürüyordu.
Salih kız bugun anan gelecekmiş haberin olsun.
Doğru mu söylüyorsun? Annem mi gelecek?
Evet dedi yalan mı söyleyecez.
Hemen hazırlanmaya başladım annem gelecekti belkide beni de kendisiyle götürürdü diye mutlu oldum.
Gözümdeki morlugu kapatmaya çalıştım annem gorupte üzülmesin diye.
Annem gelmişti kapıdan içeri girer girmez ona sarıldım. Kaç dakika öylece kalakaldık.
İkimizde göz yaşları içerisin de birbirimize baktık.
Biraz oturduktan sonra odaya geçtik annem yüzüme baktı, ellerimi tuttu kızım nasılda değişmişsin.
Yüzüme dokundu ve ne oldu dedi?
Hiç anne gecenlerde kapıya çarptı yüzüm ondan öyle oldu dedim.
Yok kızım ben bilirim bunlar sana eziyet ediyorlar degılmı.
Ahh yavrum o kadar babana söyledim yapma etme diye dinlemedi beni.
Üzülme anne senin bir suçun yok o adamın hatası.
Babama olan öfkem bitmiyordu çünkü bana yaşama fırsatı vermemişti, benim hayallerim umutlarımı yıkıp geçen babamdi.
Anne benim kızım olacak.
Canim kızım oda tıpkı senin gibi melek olacak.
Anne kaderi benim gibi olmasın.
Dedım ve ağlamaya başladım. Küçücük yaşta beni evlendirdiniz ben okul okuyacaktim doktor olacaktım anne ama gitti hayallerim çocukluğum benim eski evimde kaldı anne ben burda hergun dayak yiyorum her gün iş sevgi yok, merhamet yok, canim yanıyor anne.
Annem gözyaşları içinde beni dinledi başımı dizlerine koyup türkü söylemeye başladı bir taraftan da saçlarımı oksuyordu.
Bir kaşınanda bir gözünen
Adam olmuyo, olmuyo
Ben bu deliye sevmeyi öğretemedim
Ele gelen bahar bize gelmiyo adam
Ben bu deliye, sevmeyi öğretemedim
Ben bu çirkine, sevmeyi öğretemedim

Kızıltuğum bir düş gördüm hayrola
Dedim ölmüyorsunda yaşıyorsun aşkola
Belki hayvan olsan gelirdin yola
Ben bu deliye, sevmeyi öğretemedim
Ben bu çirkine, sevmeyi öğretemedim

Oturup konuşsa ne tatlı dilli
Okadar güzelki o kadar telli
Ne yokuşu belli ne düzü belli
Ben o yare sevmeyi öğretemedim
Ben bu çirkine sevmeyi öğretemedim
Annem hep bu türküyü söylerdi bazen babam onu döverdi odasına çekilip bunu söylediğini duyardım. Sesi bana huzur vermişti saçlarımı oksayıp opuyordu kisacikta olsa bu anı yaşamak bana huzur veriyordu mutlu ediyordu beni.
Ahh gül yüzlü kızım güzel saçlım,kara gözlü kızım seni nasılda seviyorum bir bilsen kızım.
Canim anam biliyorum yaa sen o canını sıkma bende seviyorum seni ama kurtulacaz ana ikimizde cocugum da sende kurtulacaz sana söz veriyorum.
Ahh kızım bir delilik yapma ne olursun rezil oluruz.
Yapmam ana yapmam sadece zamanı gelince görürsün sen az sabret hele.
Kaynanam içeriye girdi sustuk.
Biraz annem le konustuktan sonra annem gitmek için ayağa kalktı onu yolcu etmek için dışarı çıktım son bir kez birbirimize sarıldık onu doyasıya öptüm. Kendine dikkat et kızım seni cok seviyorum..
Annem gittikten sonra içime bir hüzün oturdu.
Canim yandıkça yanıyordu yüreğim mahzun ölüme giden bir mahkum gibiydi.
Nefes almakta güçlük çekiyordum. Birden kızımın tekme attığını hissettim. Beni kendime getirdi mutlu oldum. Sonra tekrar ağlamaya başladım duygularım karma karışık olmustu. Kah ağlayıp kah gülüyordum.
Odaya giren eşim beni böyle görünce delirdin mi sen hep o anan yüzünden yine aklını mi çeldi senin.
Bir daha gorusturmem sizi.
Cok sinirlenmistim artık tahammül edemiyordum. Ne istiyorsun  sen benden be adam artık canıma tak etti yaa.!
Ne diyorsun kız sen dilin pabuç kadar olmuş. Demek öyle dur sen dışarıya çıktı ve elinde bir sopayla geri geldi beni dövmeye başladı karnımi sıkıca tuttum bırak beni cocugum ölecek bırak beni Allah aşkına.
Çocuğuma birsey olacak diye canımdan can gidiyordu. Annesi içeriye girdi ve onu tuttu tıpkı çıldırmış bir hayvan gibiydi.
Annesi de bırak şunu ölür falan şimdi elimizde kalır.
Beni düşünmüyordu bile sadece oğlunu hade kendimi geçtim karnimdaki bebeğe bile aldırış etmiyordu.
Çıldırmak uzereydım bu hayat canımı yakıyordu ama sabretmeliydim kızım için biraz büyümesi için sabretmeliydim...