MASUMİYET SANCISI 1.SERİSİ /TAMAMLANDI#wattsy2019

29. Bölüm /Son

Yüreğim bir köz parçası gibi yanmayada hazır sonmeyede.
Küçük bir kelebek misali geçti gittim şu ömür merdiveninden düşe kalka ite kaka surekledim kendimi çukurlardan.
Kac ömür geçti yıllar geçti üstünden yaşanmışlıkların eskiler belki eskilerde kalıyor ama anılar hep canlılığını koruyor.
Aynanın karsısinda kendime bakarken şu cümleleri kurdum kendime.
Sen her zaman sendin, seni savurup kurutan rüzgara inat yaşamayı ayakta kalmayı seçtin.
Bugün işte tamda bugün herseyın anlamdirilacagi noktaya geldik.
İnsanin içindeki o masum sevgiyi alıp yerine sancılar la büyütülen kokuşmuş bir beden bırakıyorlar.
Sessiz sessiz adımlarını atarken tahtlarin çıkarttığı gicirti gibi, korkularinda ses çıkartmaya hazır bekliyorlar.
Sen kaçmak isterken onlar seni bırakmayacaklar arkandan gelip ensene yapışıp o korkuyu hep ensende hissedeceksin.
Ama bir taraftan da insanın içindeki o kamil duygu hep en önde adımlarını hazırlamış bir kosucu gibi sizi dört gözle bekler.
İşte sırf bu yüzden yaşamaktan korkmamak lazım.
Duygularimizi o kilitli kafesin içinden kurtarıp onalrı ozgurlestirmenin tam zamanı.
Ne olursa olsun vazgeçmemek en büyük arzumuz olsun.
Hanımefendi herkes gelmeye başladı isterseniz sizde yavaştan hazırlanın da sizi de alalım.
Arkama dönüp baktım ve gülümsedim ben her zaman hazırım.
Son kez aynaya bakıp gülümsedim evet başlıyoruz dedım.
Merdivenlerden yukarıya dogru çıktım ve artık sahnedeydim herkes bana bakıyor ve meraklı gözlerle benim söyleyeceğim cümleleri bekliyorlamis gibi bana bakıyorlardi. Etrafa bakındim ama doktoru göremedim az sonra kapı açıldı ve bana bir işaret yaparak geç kaldım dedi.
Bende kafamı sallayıp gülümsedim.
Evet sevgili konuklar ailem veliler dernek arkadaşlarım hepiniz buraya hosgeldiniz
Alkışlamaya başladılar bende konuşmaya başladım ve anlattım durdum.
Evet sevgili konuklarım şimdi hepiniz hikayeyi merak ediyorsunuz tabi en son Ali annem sarıldı hepimiz ağladık sonra mı ne oldu.
Annem çok kötü bir hastalığa yakalandi kansere o kadar zorluk yasadık ki ama annemin o vazgeçmeyen pes etmeyen tarafı beni hep gururlandırdı.
Biz okul okuyorduk ben annem okulu bırakıp calısacam dedım sana ve aliye bakarım dedim ama o hayır dedi.
Doktorlardan çıkmıyorduk annemin o çaresizliği bizim o küçücük yaşta yaşadıklarımiz inanin çok zor oldu bizim için ama annem doktorları bile şaşırttı.
O kadar hızlı iyileşiyordu ki biliyordum ama o bizim için savaşıyordu sırf bizim için iyileşmeye çalışıyordu ve nihayetinde annem iyileşti.
Hersey kaldığı yerden devam etti zaman geçti ben üniversiteyi kazandım benden sonra alide kazandı ve şuan ikimiz bu noktadayız Ali doktor oldu bende yetimhanede müdür yardımcısı  oldum.
Ikizmizinde çocukluk hayaliydi çünkü annem hastanyken durumumuz çok kötüye gitti bizi ondan ayırdılar yetimhaneye gittik ben bu yüzden çok istedim bu görevi yapmaya ve severek yapmaya da devam ediyorum.
Sevgili anneler babalar sevgili konuklarım sizden birsey istiyorum lütfen çocuklarımızı okutalım evlendirmeyelim okusunlar hayallerine kavussunlar biz Aliyle çok yaşadık bunun zorluklarıni o annesini kaybetti bende küçük bir annenin kızı oldum.
Geçmişimi hiç unutmuyorum unutmayacam da hep her zaman yüreğimde bir yara olarak kalacak biliyorum.
Bu yüzden biz yasadık başkaları yaşamasın "çocuktan gelin olmaz" lütfen ama lütfen bu sözümü hiçbir zamann unutmayın.
Şuan kader annem aramızda bana bakıp gülümsüyor o dünyanın en güzel en güçlü anası sadece bizim değil tüm çocukların annesi oldu.
Onun o yüreğindeki sevgi aşk hiç bitmedi ne kadar acı cektiysede her zaman çocukları için savaştı.
Bizim için herseyıni feda etti onunla her zman gurur duyacam.
Ve tabikide benim can dostum biricik kardeşim doktor Alide.
Bizim bir parçamız oldu herseyimizi birlikte yaşadık ve paylaştık bu yüzden o benim canımdan öte bir can.
Ve lütfen ailenizin kıymetini bilin çocuklarınizi sevin bütün çocukları sevin onlarla arkadaş gibi olun.
Korkutmayin her zaman ellerinden tutun emin olun ki bir çocuğun sevgisi çıkarsız ve samimi olur.
Onlar bizim geleceğimiz herseyimiz çocuklarımıza sahip çıkalım hep birlikte onları kötülüklerden kuruyalim.
Onlar bizim ciceklerimiz her zaman bu şiiri çok sevmişimdir ne zaman okusam aglamisimdir sizinlede paylasmak isterim.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Bütün çiçeklerini getirin buraya,
Öğrencilerimi getirin, getirin buraya,
Kaya diplerinde açmış çiğdemlere benzer
Bütün köy çocuklarını getirin buraya,
Son bir ders vereceğim onlara,
Son şarkımı söyleyeceğim,
Getirin, getirin...ve sonra öleceğim.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Kir ve dağ çiçeklerini istiyorum,
Kaderleri bana benzeyen,
Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez onları
Geniş ovalarda kaybolur kokuları...
Yurdumun sevgili ve adsız çiçekleri
Hepinizi, hepinizi istiyorum, gelin görün beni,
Toprağı nasıl örterseniz öylece örtün beni.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Afyon ovasında açan haşhaş çiçeklerini
Bacımın suladığı fesleğenleri,
Koy çiçeklerinin hepsini, hepsini,
Avluların pembe entarili hatmisini,
Çoban yastığını, peygamber çiçeğini de unutmayın,
Aman Isparta güllerini de unutmayın
Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum.
Getirin, dünyanın bütün çiçeklerini istiyorum.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Ben köy öğretmeniyim, bir bahçıvanım,
Ben bir bahçe suluyordum, gönlümden,
Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden,
Ne güller fışkırır çilelerimden,
Kandır, hayattır, emektir benim güllerim,
Korkmadım, korkmuyorum ölümden,
Siz çiçek getirin yalnız, çiçek getirin.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Baharda Polatlı kırlarında açan,
Güz geldi mi Kop dağına göçen,
Yörükler yaylasında Toroslarda eğleşen,
Muş ovasından, Ağrı eteğinden,
Gücenmesin bütün yurt bahçelerinden
Çiçek getirin, çiçek getirin, örtün beni,
Eğin türkülerinin içine gömün beni.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
En güzellerini saymadım çiçeklerin,
Çocukları, öğrencileri istiyorum.
Yalnız ve çileli hayatimin çiçeklerini,
Köy okullarında açan, gizli ve sessiz,
O bakımsız, ama kokusu essiz çiçek.
Kimse bilmeyecek, seni beni kimse bilmeyecek,
Seni beni yalnızlık örtecek, yalnızlık örtecek.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Ben mezarsız yaşamayı diliyorum,
Ölmemek istiyorum, yasamak istiyorum,
Yetiştirdiğim bahçe yarıda kalmasın,
Tarumar olmasın istiyorum, perişan olmasın,
Beni bilse bilse çiçekler bilir, dostlarım,
Niçin yaşadığımı ben onlara söyledim,
Çiçeklerde açar benim gizli arzularım.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Okulun duvarı çöktü altında kaldım,
Ama ben dünya üstündeyim, toprakta,
Yaz kış bir şey söyleyen toprakta,
Çile çektim, yalnız kaldım, ama yasadım,
Yurdumun çiçeklenmesi için daima yaşadım,
Bilir bunu bahçeler, kayalar, köyler bilir.
Simdi sustum, örtün beni, yatırın buraya,
Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya.
Cehyun Atuf kansu
Gözyaşları içinde okudum bunu ve herkes ayakta alkışladı beni annem ve alide dahil olmak üzere çok mutlu olmuştum.
Böyle güzel bir şeyi anlatmak bana nasip oldu diye.
Gözlerimdeki yaşlarla herkese baktım annem ve alide yanıma geldiler bana sarıldılar.
Ne kadar da güzel bir ailem var dedim.
Ne kadar da şanslıyım, mutluyum, huzurluyum...
Güzel hayatlarla güzel niyetlerle ve çocuklarin bizim ciceklerimizin olması farkindaligiyla sizleri selamlıyorum...
SON
Zuhal özmen kalkan