Kelimeler diyorum ;kaçını isteyerek soyledik, kaçını dilimiz mutlulukla, huzurla çıkarttı o şeyleri? Yok hayır belkide söylemek istediğimiz aslında soylemediklerimiz di?
Hanı bazen insan konuşmak isterde kelimeler boğazında düğümlenir ya hah işte ondan diyorum yaa?
Ağzını açarsın sonra bir hıçkırık tutuverir boğazını, gözlerin iki çeşme olur. Vücudumun agrısından dolayı uyuyamadim.
Dokunduğum her taraf yara dokunduğum her taraf kırılgan, yıkık dökük.
Kac sabah huzurla açtım bu gamlı gözlerimi, kaç sabah ağrısız uyandı bu yorgun yasli beden kaç sabah?!
Acıları boylu boyunca uzatıyorum ekip biciyorum hayali tarlamda.
Bictiklerim elde ettiklerimden daha fazla çıkıyor.
Oysaki ben bundan bir kâr almıyordum?
Battıkça batiriyordum kaybediyordum, ölüyordum bu hayatta tek sebebim cocugum du.
Yavasca, ayaklarımi asagıya indirdim beni duymasın diye biraz kapıya çıkıp hava almak istiyordum küçük odanın alçak kapısini açtım, salona çıkıp ordan büyük kapıyı açtım ve bahçeye çıktım.
Güneş daha yeni doğmuştu tepelerden güneşin ışıkları yavasca suzuluyordu tıpkı genç bir kız gibi narin ve alimliydi.
Derince bir nefes aldım gökyüzüne baktım yerdeki çiçeklere, ne kadar da guzellerdi keşke birazda insanlarda öyle olsaydı onlar kadar saf ve masum.
İcerden bir ses geldi ve hemen korkarak içeriye gittim kediydi.
Ahh be kedicik korkuttun beni. Kendime güldüm yavasca odama doğru gittim.
Zaman hızlıca akıp gidiyordu gözüm saatteydi zaman akıyordu çocuğumu sabırsızlıkla bekliyordum.
Ve nihayetinde zamanı gelmişti aradan zaman geçti artık 9 ayımı tamamlayıp 10.ayima girmiştim karnım iyice büyümüştü.
Artık kendimi tanıyamaz olmuştum.
Bir gün karnıma bir agrı girdi ve artık zamanı geldi dedim.
Hemen Salihe haber verdim ve beni hastanaye götürdüler.
2 saat sonra
Artık kavuşma vakti gelmişti özlem bitmişti yüreğime canıma can olacak yavrum gelmişti dünyama meleğim küçük bebegim.
Onu kucağıma verdikleri zaman o kadar farklı bir duyguydu ki bir taraftan şaşkın bir taraftan mutlu ve bir taraftan da bu yasta anne olmak beni utandiriyordu ama alışmak zorundaydım.
Onun o küçücük elleri mis kokusu beni benden etmişti.
O kadar güzel bir duygu ki!
Hayatında tutunacagin tek dalın olmasıda insanı birbirine bağlar benim kızım bu hayatta beni sevebilecek ve yanımda olacak tek insandı bu yüzden de ona karşı bu kadar sevgim vardı.
Eşim onu hiç kucagına alamadı kimse almamıştı. Hepsinin yüzü asık ve beni odama götürüp bir başıma bırakmışlardi.
Kızım meleğim görüyormusun bizi tek başımıza bıraktılar ikimiz tek kaldık ama olsun kızım biz bize yeteriz güzel yavrum mis kokulu kızım ben seni her daim seveceğim sen hiç merak etme sen yeterki mutlu ol. Sabredecez yavrum elbet bunlarında bir sonu gelecek!!
Artık bizim savaşimiz başladı kızım ikimiz herseye rağmen ayakta duracaz birbirimize sahip çıkıp destek verecez!
Kim durdurur benim bu asi ruhumu çok şey yaşadım amma her zaman sabretmeyi öğrendim kızım yaşadığım zorluklar beni büsbütün değiştirdi.
Kızıma öylece bakakaldim sanki benim kızım değildi gibi, farklı bir duyguydu..
Sanki öylece uçup gidecek gibiydi.
Tıpkı bir melek gibiydi, uçup gitmemesi mümkün mü güzel düşüncelerim le öylece baktım kızıma...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MASUMİYET SANCISI 1.SERİSİ /TAMAMLANDI#wattsy2019
Teen Fiction#wattsy2019 © Tüm hakları saklıdır Küçük yaşta anne olmanın verdiği yorgunluk ve psikolojik olarak ruhu bitap düşen Kader oturdugu eski kanepeden dısarda oynayan çocukları izliyordu. Yüreği kan ağlıyor, onların yaptığı her davranışı seyrediyordu. ...
