Oldum olası, kuşları sever ve hayran kalırım.
Onlar kocaman gökyüzünde özgürce kanat çırparlar.
Bir diyardan bir diyara giderler. Bazen bende o kuşlar kadar özgür olmak isterdim.
Birazda hayatın zoruluklarindan sıkıntılarından kurtulurdum.
Arkadasımin bana verdiği parayla yiyecek birsey almıştık ama benim artık ev için birsyelr almam lazımdı.
Elimde avucumda para yoktu. Bir tane bileziğim vardı hep zor zamanlar için sakliyordum.
Galiba şuan çok zor durumdayım ve dışarıya çıkıp onu bozdurup ev için esya almaya başladım.
Zaman su gibi akıp gidiyordu eve yerleşmiştik derme çatma bir evimiz vardı eşya desen varla yok arası ama ben hep sukrediyorum çünkü en azından kimseye muhtaç olmadan kendi ayaklarımın üstünde duruyordum.
1 ayimiz oldu ben maaşı aldım eve geldim ev sahibimiz hiç beklemeden gelmiş kapıya bana parayı sordu bende ona verdim ve gitti.
Bu yuktende kurtulmuştum yarın çocukları okula kaydetmem lazımdı.
Aksam olmuş sofraya oturmuştuk.
Kizim bana hiç ummadığım bir soru sordu.
Anne biz niye böyle azaldık? eskiden babaannem vardı babam vardı sevgi abla vardı ama artık sadece üç kişiyiz.
Ne diyecegimi bılmıyordum aklıma salihin sevgiyi bıçakladıgi gün geldi.
Kizim anne iyimisin dedi bende kendime öyle geldim.
Kızımın gözlerindeki merak şüphe ve korkuları hissediyordum tabi ben anneyim hissederim.
Sustum cevap vermedim zaten ben bu hayatta hep susmayı tercih ettim.
Çocukları yatirdiktan sonra yatağa girdim ama gözüme bir türlü uyku gırmıyordu annemi düşündüm Salihi sevgiyi kaynanami herkesi tek tek düşündum kim bende ne kadar fazla ve ne kadar az diye düşündüm.
Ayağa kalkıp balkona çıktım havada hafif esen bir rüzgar ve dolunay vardı tıpkı bir fener gibi her tarafı aydınlatıyordu.
İçeriye girip camın önüne geçtim camdan kendi yansımama baktım uzun zamandır görmediğim ben ne kadar da değişmişti işte ilk defa değiştiğimi kabul etmeye başlamıştım.
Yüzümdeki yorgun çizgiler gözlerimdeki mahzun bakış, simsiyah saçlarımın arasına karışmış beyaz teller ve hiçbir zaman dinmeyen o savaşçı ve zor tarafımı görüyordum.
Kendime soluksuzca ve derince baktım.
Yılların yüzüme vurduğu darbeler beni bambaşka bir insan, bambaşka bir ruhu taşıyan bir insana donusturmustu.
İçimdeki benliklerle verdiğim cenklere, dışımda yaşadığım gerçek hengamelere rağmen suan ayaktayım ve daha güçlü bir kadın olarak yaşıyorum. Ve yaşamaya devam edecem...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MASUMİYET SANCISI 1.SERİSİ /TAMAMLANDI#wattsy2019
Teen Fiction#wattsy2019 © Tüm hakları saklıdır Küçük yaşta anne olmanın verdiği yorgunluk ve psikolojik olarak ruhu bitap düşen Kader oturdugu eski kanepeden dısarda oynayan çocukları izliyordu. Yüreği kan ağlıyor, onların yaptığı her davranışı seyrediyordu. ...
