Sabah çocukların telaşıyla ve heyecanıyla uyandım.
Bugün okula baslayacaklardi melek kaldığı yerden alide anaokuluna gidecekti.
Onlar benden önce kalkmış heyacanla kıyafetlerini giymiş beni uyandırmaya çalışıyorlardı.
Hemen kalkıp kahvaltı yaptık hazırlanıp okula doğru yol almaya başladık.
Onları kaydettikten sonra sınıflarına bırakıp işime döndüm.
Bir kaç saatliğine izin almıştım, ise doğru giderken sanki birinin beni takip ettiğini hissettim arkama bakınca kimsenin olmadığını gördüm ama o his takip edilme hissi çok garip ve inanılmaz birsey.
Hızlı hizli adımlarla merdivenlerden yukarıya doğru çıktım bir iş arkadaşımla çarpıştım bağırdım.
Ne oldu kader iyimisin?
Ah evet iyiyim ben kusura bakma aklım biraz çocuklarda da bugün okulun ilk gunu bu yüzden biraz korkuyorum.
Olabilir böyle seyler sen merak etme hersey olacağına varır alışır lar onlar.
Yukarı çıkınca işlerime yoğunlaştım aklımdan uçup gitmiş olmalı.
İş çıkışı okula doğru gittim çocuklar beni orda bekliyorlardı.
Melekle alinin elinden tutup yola koyuldum.
Melek ;Anne bugün kimi gördüm bılıyormusun?
Kimi gordun annecim.?
O teyzenin kocasını gördüm okulun önünden geçiyordu bizde oyun oynuyorduk korkulukların arkasından bizi cagırdı.
Arkadaşlarıma şeker verdi ve onları öpmeye başladı ben çok şaşırdım sonucta onları tanımıyor ki neden böyle yaptı anne?
Kızımın söyledikleri beni beynimden vurulmuşa dondurdu.
Derin derin nefes almaya başladım koşar adımlarla eve gittik.
Cocuklara yemek hazırlayıp dışarıya çıktım işte ilk geldiğim yere geri döndüm kırmızı kapı teyzemin evine.
Kapıyı hızlıca çalmaya başladım, kapıyı teyzem açtı ve bana ne yüzle buraya geliyorsun!! dedi.
Sen bu işe karışma teyze dedim ve tüm cesaretimle içeriye girdim enıstem olacak o pislik herif ayaklarını uzatmış gazete okuyor yüzsüz.
Onu yakasından tutup sen ne kadar şerefsiz bir insansın bee!! hade bana yaptın utanmaz çocuklara karşı böyle olman niye hayvan herif benim en hassa noktam çocuklar sakın seni bırdaha okulun etrafında gormiyeyim yemın ederim ki seni polise şikayet ederim.
Kendimi koruyamadım belki ama ben yaşıyorsam bilki çocuklarım için yaşıyorum anladın mı.
Sadece kendi çocuklarım değil ben bir anneyim onlarda benim çocuklarım benim kızım onun kızı fark etmez çocuk çocuktur aşktır sevgidir!!
Ve onların konuşmasına izin vermeden kapıdan dışarıya çıktım ve ağlamaya başladım.
Agladım çünkü bende bir anayım benimde yüreğim var o çocuklar da benim çocuğum gibi onlar bize Allahın emaneti ve ben bir anne olarak çocukları koruyacağım ve kolluyacagima söz veriyorum.
Beni kuccuken annemden koparan zalim babama, küçükken beni zorla evlendiren babama inat!! ben onlara gözüm gibi bakacam ne pahasına olursa olsun, canımı bile vermeye hazırım.
Eve gittim çocuklarım yemek yiyorlardi hemen onlara sarılıp ağlamaya başladım kokladım, agladım.
Kizim ve Ali bana baktılar ve ne oldu dediler bende dedım ki sizleri çok seviyorum bunu biliyorsunuz degılmı?
Evet annem bizde seni çok seviyoruz dimi ali?
Evet bir kere ben kader ablamı çok seviyorum o bana çok iyi bakıyor.
Üçümüz gülmeye başladık hadi bakalım sizi yaramazlar uyku vakti yarın okul var.
Onalrı yataklarına koydum ve uyudular.
Bende odama geçtim ve dışarıyı seyrettim biraz, dısarda birinin gölgesini gördüm bizim evi izliyordu başta hayal sandim ama tekrar oradaydı hemen koşup balkona çıktım oraya tekrar baktım ama kimse yoktu.
İçime şüphe girdi bugünde takip edildiğimi hissettim, yada bana mı öyle geliyordu.
Belkide çok yorgun olduğum için hayal görüyordum.
Yatağa geçtim ve uyudum sabah olmasını ve herseyı unutmak istedim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MASUMİYET SANCISI 1.SERİSİ /TAMAMLANDI#wattsy2019
Teen Fiction#wattsy2019 © Tüm hakları saklıdır Küçük yaşta anne olmanın verdiği yorgunluk ve psikolojik olarak ruhu bitap düşen Kader oturdugu eski kanepeden dısarda oynayan çocukları izliyordu. Yüreği kan ağlıyor, onların yaptığı her davranışı seyrediyordu. ...