MASUMİYET SANCISI 1.SERİSİ /TAMAMLANDI#wattsy2019

16.bölüm

İnsanın yaşadıkları öğretiyor aslında; yaşamanın ne denli zor ve zahmetli bir iş olduğunu.
Yaşamak veya yaşamamak ben ikisini bir arada yaşamış bir insanım.
Bir yanım bahar bir yanım kış gibi.
Yürüdüğüm yollar, gittiğim, astığım yokuşlar beni bambaşka bir insan kıldı.
Geçmişim bir film şeridi gibi gözümün önünden geçiyor.
Oyuncaklarım, ben hayallerim çocukluğum ve dahası.
Annemin gülüşünü düşünüyorum benimleyken gülen annem odadan çıktıktan sonra bambaşka biri oluveriyordu. Babamın ona yaşattıkları onuda böyle yapmisti. Ama annem hiç bir zaman bana kötülük yapmadı dayak yediği günler bile gelip yanıma saçlarımı okşar, öper uyuturdu beni.
Annelik gerçekten kutsal bir görev ben bunu anlamaya başlıyorum.
Bazen eskileri düşünmek istiyorum ama sanki bir hülya gibi geliyor bana animsayamiyorum.
Ben geçmişime bir sünger çekip artık kızımla geleceğimize bir adım atmak niyetindeyim.
Bu atacağım adım da kızım ve ben olacaktık.
Salih kapıyı hızlıca açıp içeriye girdi bende ne olduğunu anlamadan yanıma geldi ve saçlarımdan tutup beni dışarıya çıkarttı misafirlerin yanına.
Belindeki kemeri çıkartıp bana vurmaya başladı.
Sen kim olursun lan beni ölümle tehtid ediyorsun seni öldürürüm.
Sen kimsin lan  daha düne kadar baban seni saçlarından tutup bana attı bir çöp gibi şimdi geçmiş karşıma bana öyle şeyler yapıyorsun.
Bana vurduğu her darbeyle yere düşüyor ve vücudumun yandığını hissediyordum karşı koymadım. Yere çöküp sadece yapılanları izledim. Kimse onu durdurmuyor sadece izlemekle yetiniyorlardi.
Bir ara gözlerimi açtım karsımda babam bana bakıyordu ve koltuğunda oturuyordu.
Bu kadar vicdansızlık olamaz herhalde diye düşündüm.
Son vurduğu darbeyle dengemi kaybettim ve yere düştüm...
Gözlerimi açtığım zaman karsımda annem bana bakıyor ve yüzünde bir hüzün ağlamaklı.
Üstünde beyaz bir elbise beyaz bir turban ve saçlarımı okşuyor vücuduma bakıyorum morluklar içinde ama ben hic birsey hissetmiyorum.
Annemin elini tutup öpmeye başlıyorum.
Anne ne kadar da özledim seni canım annem neden beni bırakıp gittin sensiz çok zor anne çok zor.
Annem bana bakıp gülümsedi kızım sen yalnız değilsin ben her zaman senin yanındayım sabret kızım bu senin imtihanın zor ama geçecek bu günler canım kızım.
Anne yoksa ben öldüm mü? neden burdayım anne birsey söyle.
Ssst kızım sakın ol kafanı gogsume koy ve gözlerini kapat kızının sana ihtiyacı var.
Annemin ellerini saçlarımda hissetmek kadar güzel birsey olamazdı başımı göğsüne yaslayıp gözlerimi kapattım.
Gözlerimi açtığım zaman bütün kadınlar etrafımda toplanmış vucuduma birsey sürüyorlar.
Gözlerimi açmakla yaralarımın acinisini hissetmeye başladım.
Kendine geldi işte ahh zavallı kız onu öldüresiye dövdü.
Cok zalim be bu adam.
Kizim nerde! Kızımı verin bana.
Sakin ol kader kızın çocuklarla oynuyor seni böyle görmesin çok üzülür.
Gözyaşlarımı tutamadim,evet haklısınız çok üzülür benim meleğim.
Kapının gicirtisiyla herkes oraya baktı ben de pencereden dışarıyı izliyordum.
Küçük bir el benim elimi tuttu kafamı cevirdigim zaman kızımın yanımda olduğunu gördüm.
Bana baktı ama sanki oda anlamıştı garip birsey olduğunu yatağın üstüne geldi.
Kollarıma yavasca dokundu, sanki söylemek istediği çok şey vardı ama konuşamıyodu. Yanıma gelerek uzandı bana sarıldı beni öptü. İşte bu benim bütün yaralarıma merhem olmuştu.
Yanımdaki kadınlar ağlamaya başladılar.
Onlarda benim halime acımışlardi.
Ama ben sadece kızıma sarılıyordum ve onu görüyordum.
Benim tutuncak dalım kızımdi, onu bırakmayacaktım onu için ayaklarımın üstünde duracak ve onu hep koruyacaktım.