Aila's P.O.V
Nang maabutan ko si Carl ay agad ko syang hinarang sa daraanan nya. Hinihingal akong humarap sa kanya.
"B-bakit mo ba ko iniiwasan? Kanina bigla ka nalang naging cold tapos ngayon ayaw mo 'kong kausapin. Ano bang problema?" Tanong ko sa kanya.
"Hindi ba pwedeng umiwas kapag nasasaktan na?" Tanong nya sakin pabalik.
"Hindi mo ba talaga nararamdaman? Aila gusto kita! Gustong gusto kita at ang sakit sakit makita na may kayakap kang iba. Na kahit anong gawin ko, sya pa rin yung pipiliin mo. Sya lang lagi. Pano naman ako?" Kitang kita ko yung sakit sa mga mata nya. Napansin ko na pinagtitinginan na kami ng mga tao sa hallway. Napansin din yata yon ni Carl kaya hinila nya ko papunta sa sasakyan nya at mabilis na sumakay don. Akala ko papaandarin nya pero nanatili kaming nandoon lang. Tahimik.
"Kayo na ulit?" Tanong nya na bumasag sa katahimikan naming dalawa.
"Hindi." Sagot ko habang umiiling.
"Nagpaalam na ko sa kanya. Pumayag lang akong makipagkita sa kanya kanina para matapos na." Sabi ko sa kanya at tinignan ang magiging reaction nya. Halatang nagulat sya at binalingan nya ko ng tingin.
"Bakit?" Naguguluhan nyang tanong.
"I'm okay now. I just want to see and talk to him dati para malinawan ako, para masagot na yung mga tanong ko but I don't want him to be in my future anymore. I don't see my future with him." I told him with sincerity.
Tumahimik ulit bigla. Hindi ko alam kung ano iniisip nya.
I want to let my feelings out so I began to speak again.
"All I know now is that I'm happy whenever I'm with you. I don't know why but I found my self smiling everytime you text me, everytime you're near me. Pag kinukulit mo ko, pag dinadalhan mo ko ng pagkain. I'm just happy you're in my life." I told him while looking straight into his eyes.
"Do you like me? Do you like me too?" He ask. Nabigla ako sa tanong nya pero alam ko, alam ko ang sagot sa tanong nya.
"Y-yes." Nauutal 'kong sagot.
Magsasalita pa sana ko ng bigla syang lumapit at wala pang tatlong segundo ay nakalapat na ang labi nya sa labi ko.
Napapikit ako ng maramdaman ko kung gaano kalambot ang labi nya. Yung tipong gugustuhin 'kong palaging nakadampi ang labi ko sa labi nya.
Bumitaw rin sya agad sa pagkakahalik sa akin at hindi ko alam kung paano ko sya titignan. Nabigla ako sa nangyari. That was my first kiss!!
"The moment you said you like me, I hope you know I would never let you go. Never" he said and kiss me again.
— — — — — — — — — — — — — — —
A/N: Hi guys!! I know maiksi ulit yung update but I hope you like it!! If you guys are interested with my social media accounts, you can check it out in my bio. And kung magt-tweet kayo sa twitter about this story, kindly use the hashtag #DPYoureMine para makita ko and i'll follow you guys. Hope we can all be friends cause I really want to know you guys more!! You guys really motivate me to continue writing because of your comments and I appreciate that so much. And please leave a comment if may suggestions kayo ng name ng family natin 'cause I would love that. Thankyou so much again!! Love lots :>>
