Particular Taste II S.M

13. Jagodowe Serce.

                                               

                                                         #particulartasteff na twitterze  

 

 W interakcji Free Fallin', możecie sobie ją puścić kidy będziecie czytać rozdział.

***

 W niedzielę wstaję wczesnym popołudniem. Budzi mnie moja siostra, która skacze po moim łóżku.

- Anna, śpiochu! Wstawaj! - krzyczy, szturchając moje ramię.

- Jeszcze pięć minut. - mówię i przykrywam się pościelą po sam czubek nosa.

- Wstawaj! - nie daje za wygraną.

 Wciągam dziewczynkę pod kołdrę, a ona zaczyna się głośno śmiać. Zaczynam ją łaskotać, na co ona jeszcze głośniej piszczy.

- Co tu się dzieje? - pyta tata, który nagle pojawia się w moim pokoju.

- Anna mi się dokucza. - odpowiada Nel.

- Ja ci się dokuczam? A kto mnie obudził? - pytam, uderzając ją lekko poduszką, a ona znów słodko chichocze.

- Nie wiem, kto zaczął, ale wiem, że wasz kochany tatuś właśnie skończył smażyć wasze ulubione naleśniki.

 Nel zerwała się z łóżka. Już ma wybiec z pokoju, lecz zauważa, że mój telefon zaczyna dzwonić. Dziewczynka chwyta urządzenie i zaczyna uciekać.

 Mała cwaniara.

 Ruszam w pościg za siostrą. Ona w międzyczasie odbiera połączenie i głośno śmieje się do słuchawki. Po chwili łapię ją i odbieram jej moją własność.

- Halo? - mówię, śmiejąc się.

- Anna, to ty? - do moich uszu dobiega już bardzo dobrze znany głos.

- Shawn, cześć. Przepraszam cię, to była moja siostra.

- Masz wesoło. - chłopak śmieje się do słuchawki - Ja w sprawie spotkania. Pamiętaj będę o...

- Tak, pamiętam.

- W takim razie do zobaczenia. - żegna się i od razu się rozłącza.

 Idę do kuchni, aby zjeść śniadanie. Siadam przy stole i zaczynam jeść przygotowane przez tatę placki.

- Kim jest Shawn? - pyta z zaciekawieniem tata.

- Znajomym. - odpowiadam.

- Dlaczego nigdy go nie widziałem?

- Poznaliśmy się niedawno.

- To coś poważnego?

- Czy mogę zjeść śniadanie w ten piękny niedzielny dzień? - odpowiadam pytaniem, on podnosi ręce w obronnym geście.

W co ja się ubiorę?

 Odchodzę od stołu i dziękuję za posiłek. Idę w stronę swojego pokoju, aby ogarnąć się na spotkanie z Shawnem. Najpierw robię makijaż, który podkreśla moje oczy i usta. Następnie podchodzę do szafy szukając odpowiedniego stroju. Mimo, że pogoda jest cudowna, postanawiam ubrać jeansowe rurki, białą koszulkę i czarną, skórzaną ramoneskę. Wracam do kuchni.

- Nadal zastanawiam się czy to tylko znajomy? - pyta, patrząc na mnie tata.

- Nie bój się, jeśli coś się zmieni, to na pewno będziesz o tym wiedział. - odpowiadam, śmiejąc się.