KARANLIK KIZ

14

Merhaba arkadaşlar bu bölümü benim için çok önemli  olan bir arkadaşıma ithaf ediyorum ayrıca  kitap  kapağında yardımcı olduğu için minnettarım .Kitap tasarımı @BayanMandalin aittir...

"Kendini hiç süper kahraman gibi hissettin mi ben çok hissederdim eskiden küçük kız kardeşimin kahramanıydım ama şimdi her şey o kadar saçma ki oyun oynarken düştüğünde kalbim çıkacak gibi olurdu ama şimdi kimsenin bilmediği iğrenç yerlerde belki canını ortaya koyuyor ve ben abisi olarak her şeyi dışarıdan izliyorum. Anneme verdiğim sözü tutamıyordum seden sakladığım sırlar var belki hayatını etkileyecek ama cesaretim yok anlatmaya benim miniğim belki en başta seni götürseydim şimdi böyle olmayacaktı ellerin hiç kirlenmeyecekti. Kayıtsız kaldığım her şey senin felaketin oldu şimdi sen o bataklıkta debelenirken senin kahramanın uzaktan izlemekten başka bir şey yapamıyor özür dilerim kendi cezamı kendim vericem kendini koru meleğim."

Kalbimi kırmak için özel bir şey yapmalarına gerek yoktu ben yaptıklarımla zaten paramparça ediyordum bana mesaj attıktan sonra suat abimi defalarca aramıştım ama cevap vermedi bu mesajı abim yazmış olamazdı kendine zarar verirse onu asla affetmezdim yapamazdı bunu bana hem onun koruması gereken öncelikleri vardı onu çok seven bir karısı vardı çocukları vardı Allahım sen koru delirecektim neredeyse 4 saat geçmişti yengemi aramış abim evdeyim diye kontrol etmiştim ama Yengem sabah gittiğini ve geri gelmediğini söyledi küçük kızı azra da gün boyu babasını sayıklamış kapımız aniden çalındığında yerimden fırladım Yengem üzerinde pijamalariyla karşımda dikiliyordu gözleri aglamaktan şişmiş ve kızarmış yengemin ardından iki bakıcı yigenlerimi getirdi iri yarı adam abimin büyük oğlu Berk'i koltuğa yatırırken bakıcıları olduğunu bildiğim kadın küçük yigenimi bir kuş gibi abisinin yanına yatırdı sanki berk kız kardeşinin ona ihtiyacı varmış gibi hemen ona sarıldı azra da abisinin elinin üstüne elini koyup daha da sokuldu ona ben bu görüntüyü izlerken aklıma abimin saçlarımla oynadığı zaman gelmişti o zamanda ben abimi bekler gelince de yanında uyuya kaldığında ona sarılır uyurdum. Bu her zaman olmaz ara abim bazen benimle uyurdu kapının kapanma sesiyle bakışlarımı Yengeme çevirdim
"Aslı ne oldu bu halin n..."
ben daha cümleyi tamamlamadan aslı bir anda  bana sarılıp ağlamaya başlamıştı onu teselli ederken salondan çıkarıp çalışma odama götürdüm koltuğa oturturken hala titriyordu kelimeleri sanki zorla seçer gibi kekeleyerek konuşuyordu.
"Asrın özür dilerim seni de bu saatte rahatsız ettik ama gidecek yer bulamadın ilk defa böyle oldu aslında geç kaldığında bana haber verirdi ama bu öyle bir şey değil ben çok korkuyorum "
O kadar konuşmasında bunu anlamıştım o kadar çok titriyordu ki hemen bir polar getirip üzerine sardım
"Tamam sorun değil sen kafana bunu takma seni en son ne zaman aradı hatırlıyor musun ? "
"Sanırım sabah 11 gibi konuştuk öğle yemeği yemek için sozlestık ama benim işim çıktığı için 11.30 gibi mesaj attım oda cevap verdi ondan sonra aramalarıma cevap vermedi"

  " Tamam ağlama  onu bulucam sana yemin ediyorum abimi sana getiriceğim "

BÖLÜM GELDİ BİRAZ KISA AMA OLSUN....