DARK -SOPE-

20.BÖLÜM

"Her şey için teşekkürler."

Hoseok Jimin, Jungkook ve Jin'e son maaşlarını verdi. Jimin gideceğimizi duyunca ağlamaya başlamıştı bile.

"Gerçekten gidiyor musunuz?" dedi Jungkook üzgünce. Hoseok kafasını salladı.

"Yoongi'ye daha fazla zarar gelmesini istemiyorum."

Kafamı eğip gülümsedim. Her şeyden vazgeçmesini söylediğimde kabul edeceğini düşünmemiştim. Sırf benim için her şeyden anında vazgeçmişti. Ben yürüyene kadar Bang Shi Hyuk denilen adamı oyalamıştı Hoseok. Şimdi ise daha iyiydim. Biraz topallasam da, buralardan gidebilecek kadar iyi hissediyordum.

"Sizinle gelip sizi her zaman korumak iyi olurdu."

Hoseok gülümseyerek Jin'in elini sıktı. Jimin göz yaşlarını minik elleriyle silerken bize döndü.

"Umarım mutlu olursunuz."

Hoseok Jimin'e sarıldığında Jungkook da onlara katıldı. Sonra da Jin...

Sanki aile gibi olmuşlardı ve bunu ilk defa fark etmiştim. Belki de aylarca buradaydım ama aralarındaki bağın bu denli güçlü olduğunu bilmiyordum.

"Hey, benim Taehyung!"

Taehyung kapıya hızla vurduğunda gülerek dış kapıyı açtım. Taehyung koşarak içeri girdi. Jin'e sarıldığında ağlamış taklidi yaptı.

"Hoseok, gerçekten gidecek misiniz?"

Jin gülerek Taehyung'un omzuna vurdu.

"Ben Hoseok değilim."

Taehyung kafasını kaldırıp kare gülüşünü yaptı.

"Biliyorum sadece fırsattan istifade sarılmak istemiştim."

Hepimiz onun bu haline güldük. Jungkook kolunu Jimin'in omzuna attı ve birlikte güldüler. Taehyung bu sefer doğru kişiye doğru koştu. Hoseok'a sarıldığında ağlamış gibi yaparak bir şeyler söyledi. Hepimiz ona güldüğümüz için hiçbir şey anlayamadık.

"Hadi millet." dedim gülümseyerek. "Bang Shi Hyuk gelmeden gidelim biz."

Taehyung bana döndü. "O göbeklinin hiçbir şeyden haberi olmaz. Siz merak etmeyin."

Hepimiz kıkırdadık. Hoseok valizini aldı.

"Uzaklara gidin." dedi korumalarına. "Bütün bunlardan uzaklaşın."

Hepsi kafasını sallayıp el salladılar. Hoseok'la arabaya yürüdük. Hoseok valizi bagaja koyup sürücü koltuğuna geçti. Hoseok kornayı çalarak evden uzaklaşırken gülümsedim. Gerçekten her şeyden kurtuluyorduk. Hoseok bir daha katil olmayacaktı. Eskisi gibi olacaktık ikimizde.

"Ne dinlersin?" dedi Hoseok bana kocaman gülerek.

"RM - Seoul."

Hoseok gülümseyerek başını salladı. Telefonu arabaya bağlayıp istediğim şarkıyı açtığında gülümsedim. Şarkıyı ilimizde bağırarak söylediğimizde güldük. İkimizde berbat söylüyorduk ama önemli olan bu değildi.

Önemli olan birlikte söylememizdi.

Kalacağımız yere geldiğimizde indik ikimizde. Küçücük, kira olan bu ev gözümde o kadar güzeldi ki...

Hoseok bana kocaman gülümsedi.

Sırıttım.

İşte bu yüzden her yer güzeldi.