6 YIL ÖNCE
"Aptal." dedi Hoseok bileğimi sararken.
"Kendine nasıl zarar verebilirsin?"
Sessiz kaldım. Diyecek hiçbir şeyim yoktu. Ailemle sorunlarımın olduğunu biliyordu Hoseok. Onun için yaptığımı da biliyordu.
Bileğimi sarmayı bitirdi ve yüzümü ellerinin arasına aldı.
"İnsanlarla konuşmuyorsun. Kendi iç dünyanı karanlığa boğup orada hapsediyorsun kendini."
Derin bir nefes aldı ve yüzümü inceledi.
"Bir sorunun olursa bana anlat. Bir şeye kırıldıysan kendi içinde çözmeye çalışma."
Yutkundum. Hoseok'un benim için endişelenmiş olması beni üzüyordu. Onu üzmek istemiyordum.
Hoseok alnını alnıma dayadı.
"Kendine zarar verme."
Fısıldayarak söylediği bu cümleyle duvarlarımın yıkıldığını hissettim. Kalbim bir kez daha Hoseok'a aitmişçesine sertçe çarptı.
"Üzüldüğün zaman bana zarar ver."
Yutkundum. Ona nasıl zarar verebilirdim?
"Bana zarar vermen canımı daha az acıtır."
GÜNÜMÜZ
Ölmekten paçayı son anda kurtarmamın ardından birkaç gün geçmişti. Bu birkaç gün boyunca Hoseok beni görmezlikten gelmişti. Her günümüz kavgalı geçiyordu zaten.
"O gün tuvaletten kaçan şerefsizi buldunuz mu?"
Salona girecekken yaptığım hamle duyduğum cümleyle durdu. Kapının önünde durup dinlemeye başladım. Hoseok'un kimi neden öldürmeye çalıştığını bilmek istiyordum. Bu kadar değişmesine neden olan şeyi merak ediyordum.
"Bu akşam Key Bar'a gideceğini duyduk efendim."
"Kesin bir bilgi mi?"
"Hayır efendim."
Hoseok sessiz kaldı bir süre. Derin bir nefes verdiğini duyduğumda daha da meraklanmıştım.
"Gideceğiz." dedi ve bir süre sonra devam etti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DARK -SOPE-
Fanfiction"Onun gülüşü zihnimde kaybolmuş bütün umudu geri getirdi, kalbim onunla ısındı. Yaşadığım bütün kötü anıları unutturacak kadar güzel gülüyordu." [TAMAMLANDI]
