6 YIL ÖNCE
"Sana bir şey göstereceğim."
Hoseok elimi tutup parmaklarını parmaklarıma geçirdiğinde durdum. Aptal gibi ellerimize bakıp gülümsediğimde Hoseok beni çekiştirdi.
"Hadi!"
Gülerek yürümeye başladığımda Hoseok bir şey anlatmaya başlamıştı. Yaşadığı komik olayı dinlememiştim açıkçası. O kadar güzel gülüyordu ki, onu izlerken dalıp gitmiştim.
"Geldik."
Gözlerimi zor da olsa Hoseok'tan çekip gösterdiği yere baktım. Oldukça güzel olan ağaç eve bakarken gülümsedim.
"Burası benim sığınağım." dedi Hoseok gülümseyerek. "Artık bizim sığınağımız."
Ağaç eve çıktığımızda içerisi beni hayran bırakmıştı. Oyun konsolu, çalışma masası, abuk subuk dergiler ve hoparlör...
Gözüm çalışma masasına takıldı. Masanın üstündeki resmi elime aldım. Şaşkınlıkla Hoseok'a döndüğümde Hoseok utançla dudaklarını birbirine bastırdı.
"Benim resmimi masanın üstüne mi koydun?"
Hoseok tam bir şey söyleyecekti ki, telefonuna gelen bildirim sesiyle durdu. Telefonunu çıkarıp gelen mesajı okuduktan sonra bana baktı. Yüzü anında değişmişti. Sonra hicbir şey olmamış gibi kendini düzeltti ve kocaman gülümsedi.
"Benim gitmem gerekiyor."
Ona soracağım sorular boğazımda düğümlenirken Hoseok bana kocaman sarıldı. Onun kokusuyla mest olurken kollarımı ona sardım. Onu tanıdığım için şükrettim Tanrı'ya.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DARK -SOPE-
Fanfiction"Onun gülüşü zihnimde kaybolmuş bütün umudu geri getirdi, kalbim onunla ısındı. Yaşadığım bütün kötü anıları unutturacak kadar güzel gülüyordu." [TAMAMLANDI]
