Vakit çok geç artık. Sana gelmeye, biz olmaya, seni tatmaya çok geç artık. Seni sevmeye bile geç. Elini tutmadan yürümeye alıştığımdan beri, ellerinsiz olmadan yaşamayı öğrendim. Sana sarılmadan uyumayı, gözlerine bakmadan görmeyi, hatta seni öpmeden gülmeyi öğrendim. Başka insanlarla, başka olayların ortasında, başka bi ben olmayı.
Ama özledim...
Çok bir şey değil de sevilmeyi özledim. Duymayı o sözleri. Hani sen gittin ya? Bi damla kanım akmadan ölmeyi öğrendim. Sonra hayal kurmayı. Olmadığın masallarda senle eğlenmeyi öğrendim. Beklemediğin evlere sen ordaymışsın gibi gelmeyi. Aynaya bakıp seni görmeyi öğrendim.
Sorma bana. Bişey cevap verecek kadar bilmiyorum hayatı.
Hatta yaşamadım bile hiç.
Ne gariptir ki herkese yetecek hava varken, ben nefessiz kaldım. Benim nefesim sendin çünkü. Sende gittin ben yavaşça boğuldum.
Kim bilirdi ki kahramanların bazen bizi kurtaramadığını? Hiç gitmezsin sanıyordum.
Çünkü sen benim kahramanımdı sonuçta.. Gelip senin kurtarman lazımdı beni.
Bilmiyordum kahramanların da sıkılıp gidebileceğini.
Bilseydim, sana Batman demezdim ki.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nefes (Batman 2)
Fanfiction♥Batman kitabının devamıdır. ♥ İşler daha da zorlaşırken Lydia bu oyunda yapayalnız. Stiles artık yok. Sakladığı büyük sır, Lydia'yı daha da uçuruma götürecek. Ve Stiles döndüğünde, ya Lydia için artık çok geç ise?
