Nefes (Batman 2)

28.Bölüm - 2.Part

✖Yeni bölüm geç gelebilir. Ve nedeni sizsiniz. Ne bir yorum, ne bir vote var. Böyle giderse ani bir final yapabilirim bilmiş olun.✖

Bölüm şarkısı ➡ Mirah • Special Death

''Aç şimdi gözlerini.''

''Ee?''

''Ne ee?''

''Beni Derek'in evine mi getirdin? Çok romantiksin.'' dedim kötü bakışlar atarken. Gözlerini kıstı. ''Lydia ne bekliyordun Scott'ın evine mi götüreyim?''

''Sen ve romantiklik anlayışın.'' dedim iç çekerken.

Hiçbir şey söylemeden kapıyı açtı. Resmen kalp krizi geçiriyordum. Her taraf güller ve mumlarla süslenmişti. Ortada iki kişilik çok güzel bir masa vardı.

''Şey duyamadım, romantiklik mi dedin?''

''Max sensin biliyorum. Stiles'ın bedenine girdin ve böyle şeyler mi yapıyorsun şimdi? Stiles nerede?!''

''Sakin olur musun benim Stiles.'' ne kadar kendini tutsada gülmeye başlamıştı.

''Cidden bu kadar mı öküzüm?''

''Yani insan öyle alışınca şaşırıyor biraz.'' dedim kıkırdayarak. Elimden tuttu ve içeri girdik. Kenarda duran mp3 çalardan Ed Sheeran - Give Me Love şarkısını açmıştı.

Beni kendine çekti ve dans etmeye başladık.

''Artık aramızda herhangi bir soğukluk yok değil mi?'' dedi sadece çok mutluyken ortaya çıkan gülümsemesiyle. Gamzeleri çıkmıştı.

''Hayır yok, aslında var.''

''Tamam. Onu da hemen şimdi ortadan kaldıralım.''

''Annem. İçim içimi yiyor Stiles neden onu kendi isteğimle öldürdüm dedin?''

''Aslında Nogitsune'nin kontrolü altındaydım. Ama direnebilirdim, sadece direnmedim.'' dedi. Gülümsemesi kaybolmuştu.

''Neden?''

''Seni götürüyordu. Evet o gün Allison öldüğü için çok üzgün ve sana da kızgındım. Ama gitmeni istemiyordum. İçimden bir ses kötü şeyler olacak diyordu. Annenle konuştum. Ama bana 'Onu senden uzaklaştırıyorum. Sen bir canavarsın. Kızımın hayatını mafediyorsun.' dedi. Ve duramadım.'' gözümden ufak bir yaş akmıştı. Bana fırsat vermeden kendi sildi. Ve tekrar gülümsemeye başladı.

''Oldu mu?''

''Oldu.'' dedim gülerek.

Müzik bittiğinde masaya oturduk. O hem yemek yiyip espri yapıyor, ben ise sadece onu izliyorum. Birkaç dakika sonunda gülmekten karnım ağrımıştı.

''Harika bir gün ola-'' diyerek Derek ve elini tuttuğu bir kız içeri girmişti.

''Derek!?'' dedim şaşkınca. Onun da ölmüş olduğunu sanıyordum.

''Stiles!?'' dedi Derek de.

''Lydia!?'' dedi Stiles bana bakarak.

''Burada ne oluyor ve evimde ne işiniz var?'' diye bağırdı Derek. Yanındaki kız hiçbir şeyden habersiz bize bakıyordu. ''Evet Lydia açıkla burada neler oluyor?'' dedi Stiles.

''Olay şu ki; Stiles bana büyük bir sürpriz hazırlamış ve biz de onu kutluyorduk.'' dedim övünerek.

''Ne? Stiles mı hazırlamış?''

''Evet.''

''Stiles kemiklerini kırmamam için 2 neden söyle.''

''Şey, Lydia aslında burayı Derek hazırladı. Ben Derek'e bakmaya gelmiştim ve burayı gördüm. Hazır kimse yokken seni götüreyim dedim.'' dedi sırıtarak Stiles.

''Stiles el değmemiş öküzsün.'' dedim bağırarak. Daha sonra da odadan çıkmıştım. Beni hem o kıza hem de Derek'e rezil etmişti. Ve arkamdan gelmiyordu bile.