Nefes (Batman 2)

19.Bölüm/ ''Nesin sen?''

''Okulda yenisiniz değil mi?''

''Evet.''

''Belli oluyor zaten.'' Dedi ve güldü Scott.

''Ne belli oluyor?'' Tek kaşını kaldırdı Tyler.

''Yeni olmasanız bizimle muhattap olmazdınız.''

''Neden?'' Dedi Helen. Ben sadece bakıp gülüyordum.

''Genelde okulda bize 'ucube' derler de. Herneyse, hoşgeldiniz.''

Helen ve Tyler okulun yeni öğrencileri. Aynı yetimhanede büyümüşler ve sevgililer. Gerçekten çok yakışıyolar. Geldiklerinde edindikleri ilk arkadaş Allison'dı.

''Teşekkürler. Bugün kayıta geldik, okula yarın başlayacağız. Yarın görüşürüz.'' Dedi Tyler. Veda ettikten sonra Helen'la uzaklaştılar.

''İyi insanara benziyor.''

''Konuşacak daha önemli bir konumuz var. Peter Lydia'yı yakalamaya çalışıyor. Ve biz, saf gibi okula geliyoruz.''

''Sorun yok, kendimi koruyabilirim. Hem okul kalabalık.''

''Tamam genede yalnız bir yere gitme. Ben derse gidiyorum.'' Dedi Scott.

''Kendini birşey sanıyor.''  Dedi arkasından Allison.

''Cidden ayrıldınız mı?''

''Evet. Seni sevdiğini söyledi. Zaten ben gittikten sonra direk o kızla çıkması da sinirimi bozmuştu. Ama arkadaşız.''

''Peki sen bilirsin.'' Dedim ve gülümsedim.

''Jackson çok yakışıklı değil mi?''

''Ne?!'' Sanırım tüm okul çığlımı duymuştu. ''Sakın ondan hoşlanıyorum deme.''

''Belki, biraz.''

''Ah Allison! Onun ne biçim biri olduğunu biliyorsun.''

''Aradan uzun zaman geçti ve farkında değil misin değişti. Eğer eski sevgilin olduğundan kıskanıyor falansan-''

''Hayır kıskanmıyorum. Ama onunla çıkarsan benim yanıma getirme. Hem hatırlatırım daha önemli olaylarımız var. Peşimdr olan 3 psikopat, ölen ve acı çektiğim bir sevgilim, en fazla 25 yaşıma kadar yaşayacak olmam falan. İlgini çekiyor mu?'' Bu sefer sinirlenmiştim.

''Haklısın. Özür dilerim. Bazen sadece eski hayatımı özlüyorum. Ha bu arada yarın Fransa'ya gidiyorum.''

''Neden?''

''Aileme nasıl yaşadığımı filan açıklamam gerek. Dün gece onları aradığımda annem bayılmış. '' Güldü.

''Fazla kalma orada ama.''

''Sadece 2 gün.''

''Peki. Alli, derse gitmeliyim.''

''Tamam bende geç kaldım zaten.''

----------

Dersten çıktıktan sonra Scott'un beni çağıran mesajıyla müzik sınıfına girdim. Etrafta kimse yoktu. Oysa Scott ''Müzik sınıfındayız çabuk ol.'' Demişti.

Garip şeyler hissettiğimde mesajı atanın Scott olmadığını farkettim. Çıkmak için kapıya yöneldiğimde bana sırıtan Max oradaydı.

''Bir çığlığımda tüm okul ayağa kalkar.'' Dedim tehditkar sesimle.

''Elinde sonunda seni yakalayacağım, kaçmanın bir anlamı yok.''

''Kaçmıyorum.''

''Ya öyle mi?'' Bir adım attı. Refleks olarak geri çekilmiştim. ''O yüzden geri gidiyorsun değil mi?''

''Çık git. ''

''Seni koruyanlar yavaş yavaş azalıyor. Önce Derek ve Amber, sonra Stiles, şimdi de Allison. Kim kaldı yanında? Küçük köpecik Scott mı?''

''Allison'ı nereden biliyorsun?'' Tek kaşımı kaldırdım.

''Hala anlayamıyor musun? Ben Autre'yim. Herşeyi görebilir, duyabilirim.'' Üzerime gelmeye başlayınca geri gitmeye başladım. En sonunda beni duvara sıkıştırmıştı.

''Gücümü hissedebiliyor musun? Hepsi senin için. Senin kalbin için buradayım.'' Nefesi yüzüme geliyordu.

''Geri çekil, yoksa çığlık atarım.''

''Nasıl atacaksın bakalım?'' Eliyle sımsıkı ağzımı tutuyordu. Ne kadar uğraşsamda fazla güçlüydü.

Daha sonra neler olduğunu anlamadan onu 2 metre ilerde gördüm. Feci şekilde yere çakılmıştı.

Bunu ben yapmış olamazdım. O da şaşkınca bakıyordu.

''Sen...'' Ayağa kalktı. ''Nesin sen? Gerçekten bir Banshee mi?''

''Git buradan, daha fazlasını yapmamı istemiyorsan git.'' Sadece blöf yapıyordum ama korkmuşa benziyordu. Nasıl o kadar güçlü olabilmiştim ki?

''Şimdilik. '' Dedi ve sınıftan çıktı. Dakikalardır tuttuğum nefesimi bırakmıştım şimdi.

Yorum lütfen ^^