Bir Küçük Aşk Masalı

Bölüm 13

2 Hafta Sonra...

2 haftadır evde boş boş oturuyorum. Okula gitmedim. Her öğrenci gibi artik bende okulu sevmiyordum. Ev bana çok huzurlu geliyordu. Kavga yok, rahatsız eden yok... Sadece... okulda neler olup bittiğini merak ediyorum. Aslında Eren'in nasil olduğunu merak ediyorum. Oğuz'la çıktığımızı öğrenmiş midir acaba? Benim kadar düşünceli miydi acaba? Hastaneye kaldırılmış olduğumu bildiğini biliyordu ama beni aramadı bile. Hatta eski arkadaşlarım bile. Özellikle de Eda.... Onu anmak bile istemiyorum fakat bana yaptıklarından dolayı ona çok kızgınım. Sırlarınızı başkalarına anlatan insan için ne kadar iyi davranılabilir ki? Oğuz'dan duyduğuma göre Oğuz da Berk ile küsmüş. Yine herkes bir yere dağıldı. Sanırım sadece Oğuz ile sevgili olduğuma ben seviniyordum.

"Girebilir miyim canım?" dedi Aslı.

"Tabi." deyip yatağimdan doğruldum ve oturur pozisyona geçtim. Neden gelmişti bu simdi? Kapıdan komutumu duyduğu gibi yatağımın karşısında olan koltuğa oturdu.

"Ee canım bugün nasılsın?" dedi. Tabi ki de bunun için gelmiş olamazdı. O kadar da salak değilim.

"Daha iyi." dedim.

"Nil seninle bir şey konuşmak istiyorum."

"Dinliyorum."

"Nil bunu söylemek ne kadar doğru bilmiyorum ama bunu bilmeye hakkın var."

"Aslı ne diyeceksen geveleme de söyle." dedim sinirle.

"Baban ve ben.." dedi ve sözünü kesip "Eee babam ve sen?" deyip onu dinlemeye başladım. "Baban ve ben Oguz'la görüşmeni istemiyoruz." Ha? Ne dedi bu? Oğuz ile görüşmem onları cidden ilgilendirir miydi? Ayrıca nerden biliyor olabilirler ki? Benim kararlarımdan onlara ne ki, Oğuz benim hatam degil ki. Oğuz benim yaptığım en doğru karar.

"Neden?"

"Çünkü biz öyle istiyoruz."deyip odamdan çıktı. 'Size gore yaşayamam.Bu benim hayatım." deyip baş ucumda ki konsoldan aldığım küreyi kapıya fırlattım. Off bu kıza neden kanımın ısınamadığını simdi daha iyi anlıyorum. Ahh gıcık. Nefesimin yettiği yere kadar bağırmak istiyorum. Neden hicbir şey benim istediğim gibi gitmiyor?

Bi'tanem arıyor...

"Efendim" dedim durgun sesle.

"Evdesin değil mi? Geliyorum."

"Oğuz.. şey.... ee neyse gel tamam konuşmamız gerek." dedim diyeceğim cümleden vazgeçerek.

"Sen de bir şey var zaten. Neyse bekle. Seni çok özledim canım."deyip "Ben de" dedikten sonra telefonları kapattık.

Şimdi ne yapacağım? Oğuz'a 'Aslı ve babam seninle görüşmemi istemiyor' mu dicem? Çok sinirlenecek. Ama ne yapabilirim Oğuz'u seviyorum, buna kimse karşı gelemez. Annem olsaydı... Annem olsaydı benim arkamda dururdu. Ahh anne kızını gör, gör de bir bak. Kimse arkasında değil. En çok ihtiyacım olduğu zamanlarda yoksun. Özlettin kendini.

"Alo anne, nasılsın.?" dedim heyecanla.

"İyiyim sen?" dedi yumuşak ses tonuyla

"Anne sana bir şey..." deyip sözümü kesti "Nil yarın İstanbul'a geliyorum" dedi. Sanırım mutlu olabileceğim en güzel haber olmuştu. "Hazırlanmam gerek, sonra konusalim." deyip telefonları kapattık. Mutluydum. Gozlerimin içi gülüyordu. Ama Aslı'nın dediklerini düşününce hic bir mutluluk kalmıyordu

"Girebilir miyim?" dedi Oğuz kapıdan sadece kafasını göstererek.

Olumlu anlamda başımı salladiktan sonra Aslı'nın biraz önce sinirimi bozmak için geldiginde ki koltuğa oturdu. Cam kırıklarına bakıyordu. Ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Fazla merak ettiği bakışlarından belliydi.