Dziedziczka Żywiołów

16.Za dużo pytań

-Zaraz popamiętasz mnie głupi fiucie-Lio wstał
od stołu. Ciotka od razu zareagowała i powstrzymała chłopków od walki. Chciało mi się śmieć ale to nie była chyba dobra okazja. To wszystko co tu się dzieje to jakiś kabaret.

-Już wystarczy na dziś wrażeń. Neomi zapoznaj się z chłopakami-Peper uśmiechnęła się do mnie sztucznie.

-Czy to konieczne?-próbowałam się w jakiś sposób sprzeciwić. Ale nic z tego ona i tak pewnie postawi na swoim.

-Tak-odpowiedziała krótko

-To głupie, czemu nie będę mogła ożenić się z kim kogo kocham?.-mówiłam zdenerwowana. Ciotka popatrzyła się na mnie jak by chciała mnie zabić.

-To tradycja-widziałam nie miała zamiaru rozwiać się w swojej wypowiedzi.

-No tak! Tradycją jest małżeństwo z przymusu i brak miłości ?! Fantastycznie!-zdenerwowana wstałam od stołu i wyszłam do ogrodu. Czułam, że ktoś za mną idzie ale obróciłam się aby spojrzeć kto postanowił wyjść ze mną dopiero na dworzu.

-Mam dosyć wrażeń na dziś. Po co tu przyszedłeś?-zwróciłam się do Lio.

-Mi też nie podoba się ta tradycja...-zaczął mówić i o dziwo nie zanosiło się na kłótnie. Chyba powinnismy dostać jakieś nagrody za nie zabicie się wzajemnie od 6 lat...

-Gdyby moja mama tu była to nie byłoby tego całego cyrku-przypomniałam sobie moją rodzicielkę. Miała tak samo bladą skórę jak ja i włosy jasnego koloru. Usiadłam na brzegu basenu i Lio przysiadł się obok mnie.

-Z tego co wiem twojej mamie bardzo zależało abyś wyszła za mnie...-nie powiedział tego w żartach, mówił to całkowicie poważnie. Rozpoznaje kiedy chce sobie ze mnie zażartować i robi ze mnie idiotę. Teraz mówił prawdę. Spojrzałam się na niego przestraszona. Myślałam całe życie, że moja mama mnie wspiera i nie popiera tych głupich tradycji. A tu się okazuje, że wybrała mi męża!

-No i po co mi Prima Aprilis jak mnie w chuja robią całe życie.-przechodziło prze ze mnie tyle emocji, że myślałam czy przypadkiem nie eksploduje. Złość, smutek, nie zrozumienie i poirytowanie.

-Jak byłem na 3 roku w akademii i rodzice powiedzieli mi o mojej przyszłości z tobą. Byłem wkurzony, mało powiedziane byłem wkurwiony-mówił to jak by żartował z tego wszystkiego ale nie przeszkadzało to mi. Poprawiał mi humor.-Nie zależy mi na tym kim będę, żyje się raz i nie chce się wiązać tak na poważnie z nikim. Będę zmuszony do małżeństwa ale to nie przeszkodzi w niczym. Jestem obojętny na wszystko i tobie też to radzę.

-Nie chciał być z kim kogo kochasz?-popatrzyłam na niego pytająco. Jego oczy zaświeciły i przelatywały przez nie różne emocje. Nie umiałam nic z nich wyczytać.

-Przemyśl to Moor-wstał i kierował do środka domu ignorując moje pytanie.

Ten chłopak jest dla mnie zagadką.

-Poczekaj!-podbiegłam do niego

-Czemu zależy ci na ślubie ze mną?-popatrzy łam na niego pytająco

-Moim rodzicom zależy, a ja nie chce ich zawieść-czułam, że kłamie ale postanowiłam nie kontynuować tego tematu. Lio robi wszystko wbrew rodziców. Gorszej wymówki nie mógł znaleźć?

-Czemu jesteś ostatnio dla mnie milszy niż zazwyczaj?-zadałam gnębiące mnie pytanie.

Od jakiegoś czas Lio mi nie dokucza i na swój sposób jej miły i pomocny. Mimo ze ten chłopak jest zmienny, bo raz chce trzymać mnie na dystans a raz chce być blisko mnie to i tak nie jest tak jak kiedyś. Ostatnie nawet chciał zawiesić naszą „wojnę". Sama sobie dziwie się, że zadałam mu to pytanie ale uważam tą sytuacje za dobry moment.