The Heart Always Remembers

Κεφάλαιο 25

Δυόμιση μήνες πριν.

Ήταν ένας χρόνος περίπου που ήταν στα χειρότερα τους.. Όχι ότι πριν ήταν καλύτερα αλλά τώρα δεν μιλούσαν καν. Αδιαφορούσαν ο ένας για τον άλλον πλήρως.. Η Χριστίνα μόλις είχε γυρίσει από την δουλειά... ήταν μόνη στο σπίτι... και είπε να κάνει καμία δουλειά για να περάσει την ώρα της... Είπε να ξεκινήσει από το γραφείο του Παύλου για να μην έρθει μετά και καθίσει εκεί... η πόρτα ήταν κλειστή και έτσι άνοιξε και μπήκε όμως δεν φαντάστηκε ότι ο Παύλος ήταν εκεί... Δεν έχει δει το αυτοκίνητο του.. Μάλλον θα το είχα βάλει στο γκαράζ... Ήταν με μια νεαρή κοπέλα μπορεί και μικρότερη από την ίδια.
«Συγνώμη δεν ήξερα ότι ήσουν εδώ.. ήθελα να καθαρίσω... θα το κάνω μετά» είπε και βγήκε από το γραφείο κλείνοντας την πόρτα.
Τώρα θα τις φέρνει και μέσα στο σπίτι μας...
Τόσο πολύ δεν τον ενδιαφέρει που πρέπει να βλέπει και εκείνη ότι έχει γκομενα; Δεν έδωσε άλλη σημασία και πήγε να ξεκινήσει την δουλειά της από την κουζίνα... Είχε μπει το καλοκαίρι.... ήταν τέλη Ιουλίου... ο Παύλος τώρα θα έπαιρνε και την άδεια του... Πάντα έπαιρνε άδεια Αύγουστο για να κάνουν διακοπές όμως τώρα... τώρα τις έκανε μόνος του... Η και με παρέα δεν ήξερε... κάποια μπορεί να έπαιρνε μαζί του. Είδε την νεαρή κοπέλα να φεύγει και της έριξε απλά ένα αδιάφορο βλέμμα.
«Μπορείς να πας να κανεις την δουλειά σου... η Αγγελική έφυγε»
«Θα πάω αργότερα» του είπε ψυχρά. Έκανε να φύγει αλλά εκείνη τον σταμάτησε.
«Και Παύλο... το ότι είμαστε χωρισμένοι δεν σημαίνει ότι θα μπορείς να φέρνεις τις γκόμενες εδώ μέσα... είπαμε... Μην δίνουμε αφορμές στον κόσμο να μας σχολιάζει»
Είχε και ένα δίκιο... Μπορούσε να κάνει ότι θέλει αλλά όχι μέσα στο σπίτι που έμεναν ακόμα μαζί... Ήταν ακόμα παντρεμένοι σύμφωνα με τον νόμο.. Δεν μπορούσε να φέρνει οποία να ναι εδώ.... έξω από το σπίτι ας έκανε ότι ήθελε.
«Δεν είναι όλες γκόμενες Χριστίνα» της είπε θυμωμένος.
«Δεν με απασχολεί... σου είπα απλά ότι δεν θέλω να λένε για εμάς για αυτό να είσαι λίγο πιο προσεκτικός»
«Βοηθός μου είναι Χριστίνα... ... είχα ξεχάσει κάτι χαρτιά και μου τα έφερε»
«Δεν σου ζήτησα τον λόγο Παύλο... δεν με νοιάζει τι ήταν... Αλλά ναι.. εσυ έχεις την Αλεξία» του είπε.
«Η Αλεξία έφυγε από την Αθήνα»
«Ααα μπα; Γιατί; Δεν περνούσε καλά μαζί σου;»
«Θα σταματήσεις;» Είπε και την έπιασε από τους καρπούς.
«Γιατί ψέματα λέω;»
«Σταματα»
«Με πονάς» είπε και προσπάθησε να τραβήξει τα χέρια της αλλά ήταν πολύ πιο δυνατός από εκείνη.
«Άσε με» του είπε όμως εκείνος αντί να την αφήσει την φίλησε...
Την φίλησε όπως δεν την είχε φιλήσει καμία άλλη φορά... με πάθος... Η Χριστίνα στην αρχή προσπάθησε να απομακρυνθεί αλλά την κρατούσε τόσο σφιχτά που κάποια στιγμή απλά αφέθηκε στην αγκαλιά του... Σαν να ήταν η πρώτη φορά... Σαν να ήταν όπως τότε που γνωρίστηκαν... Και μετά από πολύ καιρό τρία χρόνια μετά μοιράστηκαν ξανά το ίδιο κρεβάτι... αλλά.... ήταν μόνο για μια νύχτα...