Vengeance Of Mine (Isla Del Fuego Series 1)

Kabanata 7

Hospital

Pumasok ang nurse at tiningnan ang dextrose. Habang nag checheck sya neto, nakatingin naman sya kay Vandros na namumula ang kanyang pisnge na para bang ipinahid nya ang floorwax sa kanyang mukha sa sobrang pula neto. Gusto nya atang kumain ng isang lata ng floorwax.

Biglang kumulo ang dugo ko sa ulo at tinitigan ng masama ang nurse. No way! Hindi ito moodswing. Wala ako ngayun. Hindi ko alam kung bakit ako nag kakaganito. Basta galit ako nurse dahil sa paninitog nya kay Vandros.

"Miss, baka matunaw yang kasama ko." Wala sa sarili kung sabi.

At hindi ako binalingan ng nurse. Aba! Nakakapikon na ito ha. Pero, bat ba kasi ako galit? Dapat wala kung dapat ikagalit. Pero di ko maintindihan ang sarili. Bat ba kasi ako galit sa babaeng 'to pwedi ba syang umalis? Kasi hindi nya naman ginagawa yung trabaho nya. Diko naintidahan yung ginagawa sa dextrose ko kasi naka titig lamang sya.

"Miss, parang nilalaro muna yung dextrose ko. Tingnan mo, dumudugo na yung kamay ko." Kunot noo kung sabi.

Tinignan nya lang ako saglit at umismid pero nag sout sya ng gloves tas tinanggal yung karayom sa kamay ko.

"Di nyo na po kailangan ito, ma'am. Pasensya na po." At kumaripas na sya.

Akala ko pa naman mababait ang mga nurse. Kasalanan ito ni Vandros, e. Kung wala sana sya dito, hindi mababaliw saglit yung nurse. Bigyang ko yun ng floorwax tas ipapakain o ipapahid ko yun sa pag mumukha nyang mukhang pulang ispasol. Bakit ba kasi ako galit sa kanya? Syempre, tanga sya, e. May pasyente dito tas tingin ng tingin sya kay Vandros. Oo, yan ang mga rason ko. Tama naman ako, ah? Pano kung may masamang mangyayari nanaman saakin dahil sa katangahan nya? Mababalik pa ba yung buhay? Malamang, hindi. Nanggigil ako. Bibili talaga ako ng floorwax pag nakita ko 'yon ulit. Mark my word!

Naramdaman ko ang panititig ni Vandros kaya nilingon ko sa kung saan sya naka upo.

"Bakit?" Tanong ko. "Inaantok kaba?" Sunod kung tanong kasi medyo pumipikit na sya.

Teka... anong oras naba? Hinanap ko ang wall clock at bigo ako ng wala akung nakita. Bukas, pwedi na akung uuwi diba? Nakakatamad tumingin sa puting dingding. Nakakabaliw. Nakakaantok at nakakawalan ng gana. Di ko din alam kung bat ako na confine e wala naman akung sakit.

Nilibot ko uli ang paningin ko at napapad ito sa wristwatch ni Vandros. Mamahalin 'to panigurado.

"Anong..." lumunok muna ako bago dugtungan ang sinabi. "... oras na?"

Bago nya ako sagutin ay tiningnan nya muna ito at malumanay na tingnan. "3:39 am." At pumikit sya uli.

"Pwedi ka matulog doon." Sabay turo ko sa sofa.

"Wag na. Babantayan kita."

"Eh, inaantok kana."

"Okay pa naman ako. Medyo kaya pa." Pag pupumilit nya.

"May kaya bang inaantok? Sige na, okay lang naman ako."

"You sure?"

Tumango ako at tinuro ang sofa.

"Wake me up if you need something."

"Oo na. Matulog kana doon."

Sumalampak sya sa sofa at natulog habang ako naman ay ay inintay na makatulog rin.

Ginawa ko na lahat ng posisyon para makatulog. But still, bumabagabag parin ang sinabi ni Vandros saakin.

Sa kalagitnaa na aking pag iisip ay nakatulog ako sa pagod. Hindi naman nakaka pagod ang pag iisip pero sumakit ang ulo ko doon.

"Opo naman tita. Nag eexcel naman sya sa klase. Actually, magaling po sya sa subject na Philosophy."

Boses ni Lanette ang narinig ko na nakapa gising sakin. Hindi naman malakas ang boses nya. Tama lang na nagising ako si Vandros...

Hey! Speaking to that mabalahibong lalaki na iyon? Umiwi na ba sya? Kaarawan nya kahapon. He celebrated his birthday dito sa hospital. Pwedi naman syang hindi pumunta dito noh. Pwedi syang mag celebrate sa mga kaibigan nya.

"Gising kana pala..." binaling ko ang tingin sa nakapameywang kung kapatid.

"Hindi... tulog pa ako." Mahina khng sabi.

Narinig ko ang maliit na halakhak ni Papa sa gilid ko habang tinaasan lang ako ng kilay ni Ate.

Yes. Papa. Ang sarap sa feeling. Ewan. Something in me feel so alive kahit nandito pa ako sa hospital. Alam mo yung feeling may nabuo? Yung may natagpuan kang isang piraso na matagal munang hinahanap? Yung pag ibig sa ama na matagal munang hinahangan. Yung pakiramdam na may mag tatanggol na sa iyo. Yung pakiramdam na may kauna-unahang lalaki na nagmamahal sayo genuinely. Ang sarap sa pakeramdam. Ang sarap sarap.

Bumalikwas ako at umupo. Kinuha ko ang unan sa aking likuran at nilagay ito sa hita ko at tinitigan silang lahat. Wala si Balahibo dito. Okay lang. Dapat lang umuwi sya.

Bumukas ang pinto at niluwa neto si Jona na malaking ngisi sa kanyang mukha na may dalang bucket at bulaklak. Aakma na syang lumapit saakin pero nilagay ko agad sa ere ang aking kanang kamay at tinakpan ang aking bibig.

"Anong ka oahan ito, Vette?"

"Dyan ka lang. Kakagising kulang mabaho pa ang hininga ko"

"Wow! Kailan kaba naging oa? E, kada.punta ko sa inyu binubugahan muna ako ng---"

Nahinto sya ng bigla muli bumukas ang pinto at niluwa doon si Balahi-- Vandros pala. Nababaliw na yata ako. Bat ba kasi mabalahibo sya?

"Kailangan ko na talaga pumunta sa cr... ma tulungan mo'ko." Sabi ko habang nakatakip parin ang unan sa bibig ko.

"Anak, malaki kana. Kaya muna yan." Ani mama.

"Ma! Naka dextrose ako, ano ba!"

"Okay, okay." Ngisi nya.

"Maliligo ka?" Tanong nya.

"Oo. Mabaho na ako."

"Buti alam mo."

"Dami mong satsat ma. Tara na nga!" At ako na ang humatak ni mama sa cr.

Huling lingon at nakita ko si Lanette na may katext at Si papa kasama si Vandros. Habang ang mabalahibo naman ay tinitigan ako.

Binukas ni mama ang pintu ng cr at tumambad sakin ang shower.

"Hubad ka."

Nilingon ko si mama at kumunot ang noo ko sa kanyang sinabi.

"Mag hubad kana sabi."

"Ano ma?"

"Bingi ka nak? Sabi ko mag hubad ka."

Hinubad ko ang Hospital gown ko at T-shirt. Ramdam ko ang titig sakin ni mama habang naka hubad ako.

"Lagay mo nalang jan yung dextrose ko ma. Ako na maligo mas isa."

Kumunot ang noo ni mama habang nilagay ang dextrose sa pader.

"Alam ko naiilang ka pero ito lang masasabi ko sayo. Nakita kuna yan noon baka nakalimotan mo."

"Oo alam ko ma. Kaya nga pinalabas kita kasi iba na ang makikita mo. Noon yon, bago na ngayon."

Tumawa si mama habang kinuha ang Hospital gown ko. "Bakit nak? May kagubatan na ba?"

Nilingon ko sya habang natatawa.

"Mama naman e. Lumabas ka na nga."

"Oo hahahaha mag shave ka na anak." She bruise to laugh while closing the door.

Nilagay ko na ang dextrose sa lalagyan at ginawa ko na ang dapat gagawin doon.

Pag katapos kung gawin iyon ay lumabas ako. Syempre alangan don na ako forever diba.

"Okay naba?" tanong sakin ni mama.

Tumango ako at umupo sa sofa habang dinadamdam ang titig ni Vandros.