Vengeance Of Mine (Isla Del Fuego Series 1)

Simula

Calling

"Nak, alam mo na mga bilin ko. Mag aral ka ng mabuti kasi ang edukasyon lang talaga ang makakaahon satin sakahirapan. Mamaya ka na mag jowa kapag tapos kana. Boyfriend can wait. Education not." Paalaala ni mama sakin bago pumasok sa paaralan.

"Opo ma. Memorized ko na po lahat yan." Pabiro kung sabi ni mama ko at nag paalam na.

So thankful i have a mom right now. Kahit na iniwan kami ni papa. Kahit sumama sya sa iba. Okay lang kasi may ina ako na tumatayong ama rin. Kahit palagi nya akung sinasabihan, mahal ko yun. Sobrang mahal ko si mama kasi sya nalang ang meron saakin. Diko na alam kung ano ang gagawin ko kung mawala pa sya saakin.

Nilakad ko ang layo ng aming eskwelahan. Masaya ako kasi nakapag aral pa ako ng senior high school sa lagay namin. Napag aral ako ni mama dahil sa pag sisikap nya.

Im an only daughter. Hindi pa nga ako ipinanganak ni mama, iniwan na kami ni papa. Hindi kaya ni papa ang responsibilidad na maging ama. Kaya sumama sya sa iba at iniwan kami.

Pag ka pasok ko sa pasilyo, ako palang ang tao ngayun. Crazy right? Ganito talaga ako ka aga kasi napaka layo ng paaralan ko at eto lang ang paaralan na may Senior high dito sa Lazi. Pero okay lang. At least, naka pag aral ako.

Habang hinihintay ang iba, nag muni muni muna ako. I still have 1 hour para mag basa o pag masdan ang kagandahan ng aming lugar. Kahit marami silang sinasabi about sa lugar namin, hindi ko parin maitatanggi ang kagandahan ng isla namin. I've been here for almost 10 years. Naalala ko nung una kung tapak sa probinsya ng Lazi. Takot ako nun kasi sabi-sabi nila, marami daw ang mga aswang dito. But the people here proved me wrong. If they just knew how people so nice and hospitality here parang ayaw muna umuwi kung san ka galing. Parte na ito ng buhay ko. Etong isla na ito ang nag papatunay na hindi lamang nakikita ang tunay na ganda sa syudad, nakikita rin dito sa amin.

Kalahating oras akung nag isip kung ano ang gagawin ng biglang sumulpot sa harapan ko si Jona.

"Good morning!" Pambubulabog nya.

Bigla akung napatayo sa pang gugulat nya. Tawa lang sya ng tawa sa ginawa habang ako naman ay inayos ko ang uniporme kung nalukot.

"Aga naten ah?"

"Hanggang ngayun ba, Jona? Tumigil ka nga." I angrily spat.

Tumawa lang sya at umupo sa tabi. Tinitigan ko sya habang may isinusulat sa kanyang notebook.

"Ano yan?" Tanong ko.

"Assignment naten 'to kahapon. Diko nasagutan. Alam mo naman kasi na busy ako sa pag tra-trabaho sa mga Sandoval. Usap-usapan na nga ang pag babalik ng kanilang pamilya, e." Utas nya.

Tumango lang ako at ipinag patuloy ang pag babasa hanggang sa isa't-isa na silang dumating.

Pasimple simple akung sumulyap sa pinto. Nag babakasakali na papasok na si Adam. Kaklase ko. Matagal ko na syang gusto pero parang di nya ako napapansin.

Heard his family is rich. Kaya imposibleng mag ka gusto sya sa isang simple at mahirap na mamamayan. Pero di naman ako humagad na mag ka gusto sya sakin. Ano lang naman ako? Isang babae na may simpleng pangarap na makaahon ang pamilya sa kahirapan.

"Ayan na sya!" Biglaan kung sabi.

"Ha? Sino?" Tanong ni Jona.

Ohmy! Hindi nya pala alam na may gusto ako kay Adam. No one in this corner knows my secret. Not even my best friend Jona. Bat ko pa ipag kakalat? Hindi na yun importante. Crush is not bad. Nakaka inspire sya sakin.